Met de boswachter op zoek naar boksende hazen
BENTHUIZEN - Op safari door het Bentwoud! Zonder leeuwen en olifanten, maar mét boksende hazen. Minstens zo spannend, belooft boswachter Jonathan Leeuwis (25). In de voorjaarsvakantie zijn er hazensafari’s in het Bentwoud bij Benthuizen. Wie wil kan met de boswachter het hazenpad op.
Morvenna Goudkade
Het is rammeltijd in de natuur: de hazen hebben de kolder in de kop en boksen met elkaar om de vrouwtjes. Een spectaculair gezicht. De vrouwtjes laten zich trouwens ook niet onbetuigd. Voor Staatsbosbeheer aanleiding voor bijzondere excursies, op zoek naar de haas. Op woensdag 1 maart en zaterdag 4 maart kan het publiek mee op hazensafari.
Voorafgaand aan de safari’s geeft boswachter Jonathan deze krant alvast een voorproefje, in de vorm van een mini-excursie. Na een stukje rijden met de boswachtersauto, wordt te voet verdergegaan, het veld in. Het Bentwoud bestaat hier uit open graslanden afgewisseld met dichte begroeiing. Hazen zijn er dol op, vertelt de boswachter. “Grassen en kruidachtige planten, veel afwisseling in voedsel.” Al heel snel ontdekt hij een hazenspoor. “Kijk, je ziet hier afgeknaagde plantjes en een duidelijk smal pad. De hazen zorgen zelf dat het open blijft, een echt hazenpad.” Wie denkt dat hazen in het wilde weg door de begroeiing rennen, dat is niet zo, zegt Leeuwis. “Hazen hebben eigen snelwegen door het landschap, daar kunnen ze lekker opschieten. Je kent de uitdrukking wel: het hazenpad kiezen. Dat komt daar vandaan.”
Terwijl we verder lopen, vertelt Leeuwis dat hazen niet te vergelijken zijn met konijnen. “Hazen zijn individualisten, ze leven liefst alleen. Het zijn einzelgänger. Konijnen zijn groepsdieren, zitten bij elkaar. Konijnen leven in holen, hazen niet. Die hebben een leger, een plek in het veld.”
'De mannetjes boksen met elkaar, maar de vrouwtjes kunnen ook flink meppen'
In de paartijd, rammeltijd geheten, gaan de hazen op pad om een vrouwtje te zoeken. Daarbij wordt er flink gevochten met andere mannetjes. “Ze boksen met elkaar, letterlijk. Ze willen de concurrentie uitschakelen en verkopen elkaar flinke klappen. Het zijn enorme macho’s.” De vrouwtjes zijn niet snel onder de indruk, grinnikt Leeuwis. “Die zijn zeer kieskeurig. Een mannetje kan zich nog zo uitsloven, hij kan zo opzij geveegd worden. De vrouwtjes nemen niet de eerste de beste. En als zo’n mannetje toch iets van haar wil, kan ze zelf ook flink meppen, haha.”
We hebben inmiddels een stuk gelopen, maar nog geen hazen gezien. Wel ganzen en fazanten. “Tja, de natuur laat zich niet plannen”, zegt de boswachter, die plotseling blijft staan. “Hier ligt allemaal pluis, van de hazenvacht. Hier is gevochten. Een strijdtoneel.”
Leeuwis heeft wel bewondering voor de haas, zegt hij. ‘’Het zijn bikkels, ze hebben best een hard leven. Geen knus holletje, zoals een konijn, maar een sober leger. Ze leven op zichzelf en moeten zichzelf redden. En ze krijgen het niet cadeau.” Het begint al in de kraamtijd, vervolgt de boswachter. “Jonge haasjes zijn een gewilde prooi van vossen en roofvogels, als die hun geur ruiken. Ze zijn daarom geurloos, zitten allemaal afzonderlijk in het veld verstopt en worden door de moederhaas ’s nachts enkele keren gevoed. Babyhaasjes leren dus al om zich alleen te redden en niet lekker met elkaar de hele dag bij de moeder te zitten.”
Dan rent er opeens in de verte een haas het veld over, de bosjes in. Gaat hij boksen? We kunnen er niet achteraan, want er wachten andere afspraken. "Ik weet ook van tevoren niet wat we gaan zien tijdens de hazensafari's”, zegt de boswachter. "Maar we gaan de hazen wel opzoeken, via de hazenpaden.”
Info en aanmelden: staatsbosbeheer.nl/bentwoud