Hilarische hectiek op Camping Eglentier
CultuurHAARLEM/REGIO - Camping Eglentier was op 2, 3 en 4 juni drie dagen uitverkocht. Het jubileumfeest van de 100-jarige theatergroep kreeg gestalte in een Haarlemse Oerol-versie op een besloten terrein aan de Vijfhuizerdijk, net over de grens van Haarlem. Vermaak met een vette knipoog dat al begon vanaf het moment dat je onder de slagboom door de camping opliep.
Door Willem Brand
In een cirkel een tent of tien en in het midden een circustent, daar vonden de opvoeringen plaats. Je werd meteen opgevangen door een geanimeerde meid van het Aminatieteam. Er vonden voortdurend opvoeringen van een kwartier plaats getiteld Familie Oeverloos, De Grootste Tombola Show, Mini-Grease en Silent Bingo.
Opblaasbadjes
Tussen de bedrijven door kon je afkoelen in vier opblaasbadjes waarbij geheel overbodig een bord ‘Niet duiken’ stond. Je kon ook gewoon op bankje in de drankhoek bijkomen van alle hilarische hectiek. Zaak was wel op tijd in een rij te gaan staan en niet te lang met een afkoelend drankje op de bank te blijven kletsen. “Ik moet in de rij, anders mis ik ‘m,” werd een gevleugelde uitdrukking.
Oeverloos
In Familie Oeverloos bereidde pa en ma de verjaardag van hun 40-jarige zoon voor. Of was ie nou 41 geworden... Toen Dirkie binnenkwam, werd het “Lang zal ie leven” meteen door de hele tent ingezet. Het feest kon al niet meer stuk. Maar dat was buiten de waard van de ouders gerekend. Moeder corrigeerde zoonlief voortdurend, hij kreeg de Duitse versie van ‘Mens erger je niet’ en tot overmaat van ramp vertelden pa en ma dat ze nog een optie voor 40 jaar gezellig kamperen hadden. “Ik heb ’t gehad met jullie,” riep Dirkie wanhopig. Moeder opgelucht: “Hèhè, ik dacht: die gaat nooit weg.”
Showtombola
De grootste campinghit was toch wel de showtombola met Muriël van Dijk en Joost la Housse. Het stel had er toevallig ook 40 jaar opzitten en ja, dat gaat niet in de kouwe festivalkleren zitten. Venijn over en weer ging tussen het zingen van klassiekers als Copacabana en Don’t go breaking my heart door. Het liep uit de hand, maar Gerard kon eind goed al goed toch niet zonder zijn zanglief. Ook bij de Haarlemse Grease-versie kon je je vingers aflikken. Nostalgische hits vermengd met pinnige dialogen en opgewonden slapstick. Dit alles opgediend met een lekker vet sausje. Zoals het hoort op een camping, toch?