‘Een nieuwe lente een nieuw geluid’
NieuwsBERGEN - Het was vorige week wel wat: twee grote iconische personen uit de geschiedenis van Bergen stonden in het brandpunt van de belangstelling: Herman Gorter en Simeon ten Holt. Langs de Zeeweg naar Bergen aan Zee staat al heel lang een prachtig groot beeld van Gorter, een beeld voor Simeon ten Holt komt in de loop van dit jaar te staan in de tuin van het Oude Raethuys in centrum Bergen. Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Het werk van de ‘oudjes’ toonde zich verrassend actueel.
door Ed Bausch
Twee Bergense iconen zijn ook toekomst
In het Vredeskerkje vond op Hemelvaartsdag een serene marathon plaats, georganiseerd door KunstenaarsCentrum Bergen. Integraal werd ‘De Mei’ van Herman Gorter voorgelezen. Slechts onderbroken door drie korte pauzes was het een stoet van onbekende en bekende medelanders die elkaar opvolgend enkele strofen voor hun rekening namen. Het ging in de oorspronkelijke bloemrijke taal van Gorter, het liefdesgedicht met fatale afloop. Van 10.00 ’s morgens was het een komen en gaan van voorlezers en bezoekers, waaronder er verrassend veel waren die tot de laatste woorden rond 16.30 uur aan de lippen hingen. Gorter schreef grote delen van zijn beroemdste werk, over de verliefde minnaar, in de duinen van Bergen, niet zo ver af van het Vredeskerkje dat zich op een hemelse Hemelvaartsdag weer eens bewees als groots podium in een grote regio.
Als purple rain
Een andere minnaar liet zaterdagavond in de Ruïnekerk van zich horen. Meesterpianist Hannes Minnaar kwam de vier Soloduiveldansen van Simeon ten Holt vertolken. Ze kwamen tot stand in een periode van meer dan veertig jaar. De laatste dans voltooide Ten Holt in 1998, als een van zijn laatste werken. Het was voor het eerst dat alle vier de Soloduiveldansen in één programma bij elkaar waren gebracht. Hannes Minnaar had er voor gekozen om ze chronologisch te vertolken. De dansen 2 en 4 worden soms wel eens gespeeld, 1 en 3 nauwelijks. De eerste dans is kort, maar verrassend. Minnaar gaf daarna een toelichting op de dansen. Het werd een avond waarin alles van Ten Holt langskwam, verstilling, enorm tempo, hevigheid, romantiek. Dans 3 was voor velen een prachtige verrassing. Ten Holt laat daarin op het eind als een sterrenregen flonkerende hoge noten neerdalen op een rondzwevend tapijt van door de pedalen aangedreven bassen. Stuk voor stuk zijn de dansen aanraders voor pianisten om op hun repertoire te zetten en daarmee iedere zaal op z’n kop te zetten. Zo waren het vorige week twee grote meesters die grote indruk achterlieten. Hun werk heeft alle actualiteitswaarde behouden.
