Van koppijn-dossier tot een waar sprookje
DE EGMONDEN - Een soort van decennialange stoelendans lijkt nu dan tot een uitkomst te komen. Het gaat over voetbal, nog Nederlands populairste sport met ieder dorp zijn eigen kluppie. Drie Egmonden: drie clubs met ieder al bijna een eeuw hun sociale eigenheid en inbedding dicht bij huis.
door Ed Bausch
Nieuw complex op terrein van Zeevogels
Toch is ook al heel lang sprake geweest van gedachten over fusie met name tussen Zeevogels (Egmond aan den Hoef) en Egmondia (Egmond aan Zee). Al weer jaren geleden was er het plan om er, dan nog met St. Adelbert uit Egmond Binnen erbij, één club van te maken en daar een nieuw complex voor in te richten op de plaats van de huidige bollenvelden aan de Nieuwe Egmonderstraatweg, tussen Hoef en Zee in. Dat lukte niet, door verdeeldheid en weerstand vanuit de bevolking én door een ‘njet’ van de Raad van State. Maar dinsdag was het wethouder Marco Wiesehahn Vrijman die het verlossende woord sprak: de nieuwe club krijgt een nieuw complex op het terrein van het huidige Zeevogels, aan de Hogedijk, een zijweggetje van de Heilooër Zeeweg.
Notaris
De fusieclub kwam er inmiddels wel, in maart werd bij de notaris VV Egmond opgericht. Zes bestuursleden (van iedere club twee) zetten de vaart er in met een flink aantal commissies voor alle aspecten. Het fusiebestuur stelde ook een programma van eisen op voor een te kiezen locatie, waaronder de mogelijkheid van een vijfde veld, in geval van groei. Alle drie de clubs maakten evengoed een eigen bidbook, voor de eigen locatie. Wethouder Marco Wiesehahn Vrijman voegde daaraan toe de ruimtelijke en planologische randvoorwaarden en gaf ingenieursbureau Royal Haskoning de opdracht om te onderzoeken waar dan met gerede kans gevoetbald zou kunnen gaan worden. Het huidige terrein van Zeevogels sprong er uit. “Hier hoeven we geen planologische- en Natura 2000-procedures te doorlopen, hier is alle ruimte. Het is een enorme verandering, maar met elkaar kunnen we daar wel iets nieuws vestigen, met het goede dat de verschillende clubs en hun leden inbrengen.”
“Ik begrijp verdriet”
De wethouder begon met te zeggen dat hij als de beste het verdriet begrijpt en de emotie van met name Egmondia. “Het is ook een heel mooi terrein daar, in de gemeenschap.” De wethouder had eerst nog de voorzitters van de huidige verenigingen geïnformeerd. “En ja, dat was emotioneel. Want wat een historie is er overal, met veel leden die al een leven lang lid met veel passie lid zijn, voetballend of als bestuurder of met dankbare helpende handen. Voorzitter Jan de Jong van Egmondia beseft wat nu zijn taak zal zijn: het licht uitdoen bij zijn club. “En dan lopen hier straks de oerossen, want dat wil de PWN graag.” En hij vertelt hoe de door oude loof- en dennenbomen omzoomde velden vaak het decor waren voor filmopnames voor reclame voor pindakaas, voor voetbalster Lieke Martens, voor de film All Stars met Danny de Munck. Hij laat de kleedkamers (“Uit 1949”) voor de meisjesteams zien, schattig opgeverfd in roze, met de bussen haarlak op de wastafel. “Het is hier heel veel meer dan voetbal.”
'Egmondia is 'opgeofferd' in een hoger spel van overheden en instanties'
Hij begrijpt alles en heeft zich net als zijn collega-voorzitters gecompromitteerd aan een keuze, maar vindt wel ook dat Egmondia is ‘opgeofferd’ in een hoger spel van overheden en instanties. Maar fideel is hij ook. “We hebben iets afgesproken en afspraak is afspraak, daar houden wij ons aan. Maar er moet wel een oplossing komen voor de grote nationale sportwedstrijden in Egmond. Want die zijn heel blij met onze accommodatie als uitvalsbasis.”
Berusting en vooruit kijken
Bij Zeevogels is het voorzitter Monica van Hemert die wel blij is. "Nu is er een besluit, nu kunnen we vooruit kijken. Veel jeugdteams voetballen al op elkaars velden. Er is al een mooi tenue voor de fusieclub.” Voor haar is het dan na vijftien jaar voorzitterschap een eindpunt. "Een toekomstbestendige club overdragen, dat is ook mooi.” En zij denkt wel positief over een beetje groei van het ledenbestand (nu samen bijna 900). "Er wordt toch her en der gebouwd de komende jaren. Als daar gezinnen komen….”. Bij St. Adelbert is het Ben Woezik die te boek zal staan als laatste voorzitter. "Wij konden hier niet voldoen aan een vijfde veld, dat was wel duidelijk. En ja, het ligt ook allemaal wel dicht bij elkaar.”
Lees verder op pagina 5
