'Houd rekening met onze beperking'
OOSTZAAN - De gehandicapte medemens heeft het vaak moeilijk. Niet alleen met de handicap, daar kunnen ze vaak wel goed mee uit de voeten, maar de houding van de medemens, brengt ze soms tot wanhoop. Zij luiden de noodklok en doen een oproep aan ieder gezond denkend mens om rekening te houden met minder mobiele mensen.
Sommige gezonde vitale mensen schijnen zich moeilijk te kunnen voorstellen hoe een leven met een beperking is. Ze raken snel geïrriteerd als iets niet direct gaat zoals het zou moeten. Opmerkingen als: “Hé ouwe, schiet es een beetje op”, of: “Stel je niet zo aan” zijn echt geen incidenten. Ze trekken zich bijvoorbeeld niets aan van parkeerplekken die speciaal voor de gehandicapte medemens zijn aangelegd.
"Het lijkt steeds vaker te gebeuren dat de Gehandicapten Parkeerplaats (GPP) bezet is met gewone auto’s zonder GPK (Gehandicapten Parkeer Kaart)", aldus een rechtmatige gebruiker van de parkeerplaats. "Ik heb speciaal kaartjes laten drukken met de tekst: ‘Als u mijn plaats wilt innemen, neemt u dan ook mijn handicap in?’ Dat kaartje steek ik dan achter de ruitenwisser van zo’n fout-parkeerder'. Om wanhopig van te worden. Wij zijn afhankelijk van deze plekken, anders komen we nergens!”
Iemand anders vertelt nauwelijks nog naar de kerk te durven, al zijn daar twee speciale plekken gereserveerd. Ze staan zo vaak vol en de andere plekken zijn te smal. “Op een normale plek kan ik niet in of uit de auto komen als er iemand naast me staat. Mijn rolstoel moet er vanaf de zijkant uit.”
En dan hebben we het nog niet over de nonchalance waarmee wordt omgegaan met die schaarse plekken: als het kermis is, gaat er een vuilniszak om de GPK-borden en worden er mobiele toiletten neergezet. Ook worden de plaatsen vaak gebruikt om kliko’s of andere containers neer te zetten, of de borden worden weggehaald omdat het even niet uitkomt. Wat dát met de gehandicapte doet is nauwelijks te beschrijven. “Wij zijn fysiek al zo erg beperkt, mensen beseffen niet dat zij hiermee ook ons leven beperken."
Wat ook zo pijnlijk is, is dat mensen probleemloos denigrerende en afschuwelijke opmerkingen menen te kunnen maken. “Alsof we minder zijn dan zij.” Een geïnterviewde kreeg zelfs naar zijn hoofd geslingerd dat hij zich maar beter kan verhangen als hij niet oud wil worden!
Hoe komt dit? Is het laksheid van de mensen? Wat het ook is, de gehandicapten doen een dringende oproep: "Houd alstublieft rekening met onze beperking.”
Het is voor gezonde mensen zo makkelijk: ze kunnen overal naar toe lopen. De politie? Iemand van het groepje verdenkt de handhavers ervan dat ze een oogje dichtknijpen, ze grijpen vrijwel nooit in. "Kunnen we niet mét elkaar proberen ook voor de gehandicapte medemens wat ruimte te maken? We zitten niet voor ons plezier in deze moeilijke situatie.”
Barbara van Wijk