Eerlijke prijs (1)
Ik loop zo af en toe een rondje Medemblik en kom doorgaans langs de voormalige groenteveiling de M.E.O. (staat voor Medemblik en omstreken). Met de verkaveling verdween de vaarpolder de Kogge en ook vele tuinders. Daarna verhuisde M.E.O naar het W.F.O. terrein in Zwaagdijk. Maar de naam M.E.O. bleef in Medemblik en ging verder in de dienstverlening. En uiteindelijk is de plek waar de veiling zich afspeelde gedempt en het gebouw waar de klok stond is op zekere nacht 'verdacht' afgebrand. De grond is daarna geschikt gemaakt voor woningbouw. En de W.F.O op Zwaagdijk; daar is de veilingklok ook 'gesneuveld' en ging verder in Barendrecht, als de The Greenery.
Alles in Barendrecht is gedigitaliseerd; geen persoonlijk contact meer, maar via de computer. In Barendrecht zijn, las ik, nu nog 362 leden. Veel van deze tuinders staat het water aan de lippen, omdat ze worden uitgeknepen door de groothandel. Veel grootwinkelbedrijven gingen al met grotere tuinders in zee om tegen een bepaalde prijs te leveren, dan hoefden de tuinders geen veilingkosten te betalen. Feitelijk werkten deze tuinders zelf mee aan de oneerlijke prijzen en aan hun eigen ondergang door buiten de klok om te verkopen aan de groothandel. In Australië gebeurde hetzelfde: de groothandel kocht producten op en het was vaak slikken of stikken. Een delegatie was destijds in Nederland om ons systeem te bekijken, ideaal, maar het lukte hen in Australië niet om de klok in te voeren.
Ik weet het: het voormalige veilingbestuur van weleer had andere ideeën, mogelijk eigenbelangen en alles was centraal gelegen. Maar met de veilingklok kregen tuinders altijd de prijs wat het product op moest opbrengen. Anders draaide het product door en werd vernietigd. De tuinder kreeg wel uit een ‘potje' een bedrag uitbetaald. Dit potje werd door de tuinders zelf betaald en aangevuld bij elke transactie.
Reacties naar peter.koomen300@mail.com.