Eerlijke prijs (2)
De tuinders zijn overgeleverd aan de grillen van de groothandel en de sterkste blijven over. Het is nu handjeklap wie het goedkoopste levert aan de groothandel. De consument merkt daar niets van. De megawinsten gaan nu naar de groothandels. Er is een uitdrukking voor: Het schuim van de handel is beter als het room van de arbeid.
En dan nu met de komende stikstof-akkoorden die het kabinet probeert af te sluiten, en erger, ook met de groot winkelbedrijven en andere partijen. Een voorbeeld van verdeel en heers. Ik noem bij deze de veeboer er even bij. Het is een andere tak, maar deze groep is beter georganiseerd en versterkt wel het geheel. Tezamen tegen het stikstof beleid om niet de handdoek in de ring te gooien.
Men is nu op regeringsniveau bezig om de boel te ondermijnen, door er een vertraagd mechanisme in te lassen, ze noemen dit een pauze.
Maar de groot winkelbedrijven moeten gewoon een eerlijke prijs betalen aan de boer voor zijn producten. Beiden hebben recht op een aanvaardbaar bestaan.
Samengevat: de boer wordt gecompenseerd voor vermindering van zijn veestapel tot tweeënhalve koe per hectare, lees: uitgekocht. Hoe ze aan dit getal komen, mag Joost weten. Ik weet het zeker: er lopen alleen hele koeien in de wei. Overigens in het verleden was het gebruikelijk dat er zes koeien op één hectare land liepen. En nog eens iets. De boeren en tuinders brengen belastinggeld in het laadje. De regering wil de eerste groep met geld compenseren. De tweede valt zo te lezen buiten de boot. Wat is eigenlijk het verschil tussen de belastingopbrengst van de boer en de uitgave van het gedeeltelijk uitkopen van hem door de overheid? En de tuinder, staat erbij en kijkt erna. Zij hebben geen tijd om te protesteren en zijn aan het produceren, vanwege dat ze onvoldoende zijn georganiseerd. Zonder het vroegere veilingsysteem trekt deze groep, zoals vele keren in het verleden, aan het kortste eind.
Reacties naar peter.koomen300@gmail.com.