"'Asociale hond', schreeuwde hij"
Vervolg voorpagina
De tranen springen in haar ogen. Het bleef namelijk helaas niet bij dit incident. "Ik was eens in het postkantoor, ik zocht mooie ansichtkaarten uit. Er kwam een man binnen, hij deed zijn duim omhoog en schreeuwde luid: 'Goed hoor, lekker bezig! Bedankt hoor!'. Ik dacht nog 'Hij denkt vast dat ik Lilian ben'. Mijn vriendin Lilian doet veel voor anderen en ze lijkt heel erg op me. Mensen halen ons weleens door elkaar. Maar helaas bedoelde hij het anders. 'Asociale hond!', schreeuwde hij, 'een beetje op de invalideplek staan, ga je lekker?!'. Ik stond te trillen op mijn benen. Iedereen keek naar me, er waren zelfs vrienden van mijn zoon aanwezig. Ik schaamde me dood. Tom, de eigenaar van het postkantoor kwam voor me op. Hij weet van de hoed en de rand. Ik ben eens door mijn benen gezakt in het postkantoor omdat het die dag slechter me ging dan ik dacht. Hij wist de boel te sussen. Maar mijn dag was verziekt.
Begrip en verdraagzaamheid
Jeannette legt uit: "Als mensen gewoon rustig verhaal komen halen, heb ik daar geen probleem mee. Maar schelden of schreeuwen kan echt niet. Ik hoop dat de mensen die dit lezen anders gaan kijken naar mensen die op een invalideparkeerplaats parkeren. En eerst even checken of ik er een kaart achter het voorruit zit. Dan wordt er al een mooie stap gemaakt richting verdraagzaamheid. Aan de buitenkant kun je niet altijd zien wat er aan de binnenkant zit. Het is belangrijk om te begrijpen dat we allemaal onze eigen verhalen hebben en dat het niet aan ons is om te oordelen over anderen zonder de feiten te kennen. Laten we in plaats daarvan vriendelijkheid en begrip tonen voor elkaar, dat zou heel fijn zijn!"