IN MEMORIAM: Ed Pach
AlgemeenTwee weken geleden bracht ik een artikel op de voorpagina van deze krant over alle indrukwekkende, scherpe oorlogsherinneringen van de 90-jarige Ger. Dit artikel maakte ik in samenwerking met Ed Pach. Ed en ik wilden niet wachten tot de dodenherdenking. Ger moest dit nog meemaken, daar waren we van overtuigd. Ger is niet ziek of zeer hulpbehoevend, maar “wel al 90 San”, zei Ed. Dat beaamde ik.
Ed vond een leuk feitje: de verjaardag van Ger én het feit dat de beschieting van de watertoren exact 78 jaar geleden plaatsvond vielen samen. Een mooi ‘excuus’ om het verhaal te brengen. Ger was volledig in zijn nopjes zei Ed. Hij genoot daar zo van. En het werd vorige week, na ‘mijn’ voorpagina, óók nog eens de voorpagina van het Nieuwsblad Den Helder. We hadden regelmatig contact. Niet alleen over Ger en ons gezamenlijke artikel. Maar ook over alle andere zaken die hij in mijn regio organiseerde en zou organiseren. Hij vertelde altijd bevlogen over al zijn plannen. Een dodenherdenking voor de joodse gemeenschap bijvoorbeeld. Hij zou me op de hoogte houden. Inmiddels werd hij een gewaardeerde tipgever. “Het wordt een mooi nieuwsjaar San, de beste wensen”, meldde hij op 1 januari.
Zondag, 29 januari, gleden mijn ogen langs een Facebook bericht. Van hem. Althans, vanaf zijn account. Het was echter een bericht van zijn gezin. Hierin stond dat Ed, volkomen onverwacht, afgelopen vrijdag is overleden. Het is zo wrang, verdrietig en bizar dat hij zó graag wilde dat Ger dit nog zou meemaken en hij nu zelf, veel te jong, degene blijkt te zijn die dit nog net zou meemaken. Ed spookt sindsdien een beetje door mijn hoofd. Ik kende hem niet super lang, maar wel lang genoeg om dit te delen. Want Ed vond het prachtig dat ik onze samenwerking benoemde op LinkedIn en Facebook. Hij bedankte me met een telefoontje.
Benoemen, wil ik hem nu dus ook. Rust zacht Ed.
Sandra Ooms, redacteur Nieuwsblad Hollands Kroon
Rodi Media