Moeder had gelijk
Mijn moeder stierf een barmhartige dood die haar een uur voor het scheiden van de dag opzocht. In een riante kamer van het verpleeghuis op een mooi bed… daar lag zij toen het lichaam, begonnen bij haar voeten, geleidelijk koud werd. Ze was ver over de tachtig geworden, had een sterk karakter gehad. Mijn moeder was het type vrouw dat zo gezegd ‘de broek aan had': ze meende dat ze het voor het zeggen had in het huishouden. Ze zal vast niet de enige vrouw geweest zijn. Door haar vastberadenheid was ze soms niet te stuiten in haar mening dat het die kamer moest zijn en dat verpleeghuis. Anders bleef ze maar thuis, waarbij ze ongetwijfeld niet voor ogen had dat het alleen thuisblijven om allerlei reden niet de echte oplossing was. Ze had niet lang in dit verpleeghuis gewoond. Maar ze had het er wel gezellig en geriefelijk gevonden. De verzorging was prima en de aanloop van bekenden was optimaal. Een moment van verveling? Nimmer over gehoord. De ochtend van de dag van heengaan had ze zich op haar bed nog gediverteerd met de kinderen van de plaatselijke school. Uitvoerig kwamen zij het ‘Sint Maartenlied' zingen. De verzorging had gezorgd voor snoepgoed. De medebewoners, sommigen ook aan bed gekluisterd, hadden evenzo genoten van het schouwspel. Het vullen van de kleine rugzakken met het snoepgoed bleek het hoogtepunt te zijn: kinderen blij en ouderen blij. Aan de bezoekjes die ik haar om de zoveel tijd bracht bewaar ik ondanks de vele discussies goede herinneringen. Ze was graag aan het woord en deed dan veelomvattend verslag van gebeurtenissen in de periode dat ik niet geweest was. Ik bleef te lang weg naar d'r zin. In de vele discussies met mijn moeder over de dagelijkse gang van zaken waren haar slotwoorden veelal: je zal het zelf wel merken als je kinderen hebt, zullen ze het ook niet met je eens zijn. Dan reageerde ik: ‘Dat zal wel meevallen.' ‘Daar kom je nog wel achter. Dan krijgen ze het ook nog druk, net als jij,' zei ze dan. Het is de kringloop van het leven. 'Alles komt als de tijd daar is weer terug en wordt herhaald'. Dat waren haar woorden… woorden waaraan ik nog weleens terugdenk.