Column Blik van Co: ‘Wachtkamer’
NieuwsOm niet de verkeerde deur in te gaan had men de beide deuren van teksten voorzien; “wachtkamer” en “toilet”. Ik opende de deur van de wachtkamer en telde op deze vroege ochtend veertien mensen. “Goedemorgen lotgenoten”, begroette ik hen vriendelijk. Achtentwintig ogen keken nieuwsgierig mijn kant op en veertien monden mompelden een “mogge”. Ik zocht een lege stoel op en stelde een vraag die eenieder op deze locatie zou stellen: “Achter wie ben ik of anders gezegd wie is ervoor mij? “
In de rechterhoek stak een klein minuscuul mannetje zijn hand op. Die moet ik in de gaten houden want dan weet ik dat ik aan de beurt ben. Zo’n wachtkamer is uitgegroeid tot een sociale ontmoetingsplek, waar je weer eens bekenden ziet. Ziet ja, maar gesproken wordt er niet veel. Zo kan het dus gebeuren, dat het zomaar minutenlang doodstil is in de wachtkamer.
En als je dan al eens iets zegt, kijkt plotseling iedereen je aan, alsof ze het in Keulen horen donderen. Er kwam een vrouw binnen en groette de aanwezigen met een luidkeels “goedemorgen” gevolgd door: “wie is er voor mij?” Het leek wel of iedereen in de wachtkamer “voor mij” wilde roepen, om vervolgens weer in zwijgen uit te barsten. Wederom zwaaide de deur open en een man riep: “Wie is er voor mij?” “Iedereen”, riep ik ballorig.
Zo’n wachtkamer is uitgegroeid tot een sociale ontmoetingsplek, waar je weer eens bekenden ziet
Er volgde een daverend gelach. En toen gebeurde het. Mijn buurman vertelde, dat hij enkele weken geleden zich had laten prikken in Heemskerk, maar dat hij dat nooit meer zou doen. Iedereen luisterde mee wat hij vertelde, want hij was nog maar de enige, die sprak. Hoofden werden meewarig geschud en mondgeluiden werden gemaakt ter afkeuring op zijn verhaal. Ook de klak- en tonggeluidjes stierven weg. Waarom hij niet meer naar Heemskerk gaat werd niet duidelijk.
Even nog hoestte er iemand. De stilte was terug. Midden in die stilte, toen eenieder alweer diepgezonken was in eigen gedachte, zwaaide de deur open en stond daar een jonge blonde vrouw gekleed in een witte doktersjas. “Goedemorgen allemaal,” zei ze. “Goedemorgen”, klonk het enthousiast door elkaar. Hier was ik voor gekomen, het prikken kon beginnen.
Co Backer
jalbacker741@telfort.nl