Paul van Vugt, van de Federatie Broekpolder, probeert de bezoekers uit te leggen dat een sanering van een deel van de Broekpolder noodzakelijk is.
Paul van Vugt, van de Federatie Broekpolder, probeert de bezoekers uit te leggen dat een sanering van een deel van de Broekpolder noodzakelijk is. (Foto: Peter Spek)

Twijfels over het nut van saneren in de Broekpolder blijven bestaan

Algemeen

De bijeenkomst van vorig jaar april zaaide, door onduidelijke en halfslachtige informatie over de ophanden zijnde sanering en herinrichting van een deel van de zo gewilde Broekpolder, al de nodige onrust. De bijeenkomst van vorige week dinsdagavond blonk organisatorisch niet uit in hoe een informatieavond over zo’n belangrijk onderwerp gepresenteerd moet worden.

Door Peter Spek

De locatie, het gebouw van de scoutingvereniging Maurits Viool aan de rand van de Broekpolder, was veel te klein voor de bijeenkomst, terwijl de daaropvolgende gesprekken bij de tafels, door de erbarmelijke akoestiek, nauwelijks waren te volgen. Een gemiste kans van de gemeente en de Federatie Broekpolder om nu eens duidelijk uit te leggen wat er in de komende jaren nu precies gaat gebeuren. Veel bezoekers verlieten vroegtijdig teleurgesteld de bijeenkomst.
Perry Menexis, de kritische Vlaardingse volger van de plannen met de Broekpolder, liet achteraf weten. “Er konden aan elke tafel vragen gesteld worden, maar er was geen onderling overleg tussen de deelnemers en dat is jammer. Mensen spraken overal in koppeltjes met elkaar en niet in groepen. Omdat de ruimte te klein was met te veel mensen zorgde dat voor een kakofonie van geluid, wat communiceren lastig maakte.”
Verder zegt de Vlaardinger dat er met deze opzet geen overleg mogelijk was tussen de deelnemers. “Er was wel de mogelijkheid om wat ideeën op papier te zetten en wat mij betreft hoeft die hele sanering niet, omdat er wel degelijk van alles groeit en bloeit en de natuur vanzelf wel een leeflaag in de vorm van humus aanbrengt. Het is allemaal een kwestie van geduld”, aldus Menexis. Een stellingname die bij veel Vlaardingers leeft.
Twijfels over het nut van saneren blijven bestaan. Martien van Paassen, projectleider van de gemeente voor de Broekpolder probeerde toch uit te leggen waarom er voor is gekozen om de 70 hectare grond in de Broekpolder te voorzien van een leeflaag boven op de ruim acht meter vervuilde grond uit de Rotterdamse haven, die in de jaren zeventig daar is gedumpt. “De vervuiling is weliswaar niet schadelijk voor recreanten in het gebied, maar de zware metalen en pesticiden in de grond zijn geen gezonde voedingsbodem. In de meest vervuilde gebieden laat de kwaliteit van de begroeiing te wensen over en kunnen giftige stoffen door doorvergiftiging in de voedselketen komen”, aldus Van Paassen.
Wethouder Lianne van Kalken bevestigde nogmaals dat woningbouw in de Broekpolder is uitgesloten. “Dat heeft de gemeente dan ook vastgelegd in het gemeentelijk beleid zoals de Woonvisie, gebiedsvisie Broekpolder en in het bestemmingsplan. Ook de Provincie denkt daar zo over en heeft de Broekpolder opgenomen in het Bijzonder Provinciaal Landschap.” Veel bezoekers waren daar niet gerust op, gezien de uitspraak onlangs van minister Hugo de Jonge van Volkshuisvesting. Hij verkondigde dat gemeenten en Provincies in het uiterste geval door het Rijk buitenspel gezet kunnen worden. De Jonge kan dan bijvoorbeeld zelf een bouwlocatie aan de rand van een dorp of stad aanwijzen waarop projectontwikkelaars mogen bouwen, ook als de raad dat niet wil. Bezwaarprocedures van klagende burgers, die nu voor veel vertraging zorgen, worden daarnaast ingekort. De bezoekers werden verder nog gewezen op de mogelijkheid om op 7, 11 en 14 maart een wandeling te maken door het te saneren gebied om samen met specialisten de vervuilde bodem te bekijken en het effect te zien van de vervuilde grond op flora en fauna.