Vroeg zonnetje

Deze Maartse dagen kan het gebeuren dat de zon ineens boven de wolken van ons vlakke land warmte begint af te geven. Dan zien je aan de plaatsen langs de Gouwzee dat de buitenlanders plotseling hun dikke wollen mutsen in hun jaszak frommelen, dat de eerste man in een korte broek van een nabijgelegen sportveld komt rennen, waarschijnlijk om snel thuis in de buurt te douchen.

De toeristen hebben hun mondkapjes thuisgelaten. Zij fotograferen elkaar breed lachend aan de haven. Kortom er is weer meer leven in de brouwerij.

Gaan we binnen of buiten zitten was die middag het probleem. Een kop koffie buiten was te doen. Een complete lunch weliswaar te langdurig en je zou het toch weleens koud kunnen krijgen.

Mooier dan mooi

Zo niet het hoogblonde stel dat voor een plekje buiten koos. Hij deed meteen zijn dikke jack uit en keek hooghartig om zich heen of de serveerster hem al had gezien. Zijn partner, ze droegen geen trouwringen, was dol op zichzelf. Zij bleef maar naar zichzelf staren op haar iPhone. Toen hij duidelijk ongeduldig naar binnen beende om op de een of andere manier tot een bestelling te komen, had zij de gelegenheid om minstens zesmaal haar toch al mooie haar in een paardenstaart nog gladder dan glad te strijken. Mooier dan mooi kon het echt niet worden. Zij fotografeerde zichzelf nog maar eens. Hij kwam terug met in zijn kielzog de serveerster met de bestelling van twee drankjes.

Bombarie

Wat later kregen zij de lunch die zij met veel bombarie en vragen hadden gekozen. Zo in de trant van een beetje van dit en wat meer van dat alstublieft.

Spreken deden zij nauwelijks met elkaar. Van het uitzicht op de haven bleken zij ook niet onder de indruk. Hun telefoons bleven in hun handen. Zij bleef nuffig kijken, hij beantwoordde met veel mimiek nog een telefoontje.

Hautain

Toen echter de lunch werd neergezet, verloren zij plotseling als gestoken hun hautain afwachtende gedrag. Ze grepen alleen de vork van tafel en prikten die in hun forse stuk vlees om het eten naar binnen te schrokken en te proppen op een manier die je niet vaak ziet. Alsof ze een week niet hadden gegeten! 


Hij maakte nog wel een foto van zijn bijna volle bord en zij viel met haar lippen getuit nog even voorover om op zijn lens in beeld te komen. Daarna graasden zij weer met volle vork luid smakkend verder.

Wat een vroeg zonnetje toch allemaal kan bewerkstelligen.

***