Herinneringen maken
Wie ik ook spreek… jong dan wel oud… allemaal hebben ze het over één ding: het maken van herinneringen.
Onlangs hadden mijn vrouw en ik visite: haar schrijfvriendin en haar man. In een gesprek vroeg zij ons of we onze roots – waar je oorspronkelijk vandaan komt, was de toelichting, ten overvloede, weleens gewandeld of gefietst hadden. Ik was stomverbaasd. Enerzijds om die vraag voorgelegd te krijgen en anderzijds om het feit dat zij er de vrouw niet naar is om zich bezig te houden met roots. Maar de verbazing sloeg over in een ‘verrassing’ toen zij later vertelde vorig jaar de roots van haar en haar man te hebben gefietst, met kennissen. Kortom, wandelen of op de fiets in de kern en omgeving waar je oorspronkelijk vandaan komt actief bezig zijn, én vooral ervan genieten… herinneringen nogmaals maken.
En nu vernam ik… laat ik het anders zeggen: aan mij werd verteld dat kinderen aan hun moeder gezegd hadden: ‘We gaan herinneringen maken ma.’ Is het een trend aan het worden? Heb ik onder een steen gelegen en dat niet meegekregen? Of gaat het zo snel met de kunstmatige intelligentie dat de mensheid over een tijdje het moet afleggen en het daarom noodzakelijk is geworden herinneringen te maken. Maar als AI het overwonnen heeft, zijn de herinnering overbodig geworden, sterker nog, je hebt er niets meer aan. Maar goed… dat terzijde, voorlopig dan.
Mijn vrouw en ik hebben van onze kinderen nog niet de mededeling voorgelegd gekregen: ‘Zullen we herinneringen gaan maken.' Wellicht dat ook bij hen de trend nog niet is doorgedrongen dan wel in die in geheel aan hen voorbij is gegaan. Vroeg of laat zullen ook zij misschien wel met de vraag komen om samen met ons herinneringen te maken. Maar ja… ik heb al zoveel leuke en goede herinneringen. Sinds ik in de wieg ben gelegd, ben ik herinneringen aan het maken. Neemt natuurlijk niet weg dat mijn vrouw en ik ervoor openstaan: voor het maken van herinneringen, nieuwe herinneringen - en wie weet hoe mooi die zullen zijn en wat de kinderen daar later, veel later, ermee gaan oen. Misschien wel optekenen in een boek, een boek om nog eens terug te blikken op een mooie periode.