Eenzame tureluur zoekt partner
OOSTZAAN - Het was eind maart en berekoud. Langs het Noordzeekanaal, ter hoogte van de stenen waterwering, stond een eenzame, vreemde vogel. Hij poerde met zijn puntige snavel tussen de grote stenen blokken en scharrelde zo zijn insectenkostje bij elkaar.
Zo’n vogel had ik nog nooit gezien. Wat een prachtdier met die felrode poten. De steltloper peuterde rustig door. Was hij in z’n eentje op weg naar het hoge noorden, of was hij op zoek naar een partner?
Ik had geen idee. Maar plotseling moest ik denken aan de ouderwetse schoolplaten uit mijn kindertijd. Als jongetje vond ik ze prachtig om naar te kijken. En daar stonden ook van die vogels op.
Het was een tureluur daar bij het Noordzeekanaal. En hij dankt zijn naam aan het 'tjululuu-fluitje' waarmee de vogels elkaar iets toeroepen.
Tureluurs broeden in de polder en de weilanden met veel slootjes en greppels. Hun nesten maken ze op de grond tussen de graspollen en ze zitten graag op een paaltje of een hek.
Zo kunnen ze goed overzien of het veilig is voor hun kuikens. Ze staan op de rode lijst, want er zijn er steeds minder.
Hopelijk heeft de eenzame tureluur een partner gevonden, waarmee hij rustig kan nestelen en de kuikens opvoeden. Want jonge en gezonde tureluurtjes zijn van harte welkom op het Nederlandse boerenland.
Opgetekend door Sonja Duba