Eddy en Marry Polak zijn met pensioen: 'Het is mooi geweest'
De klanten van winkelcentrum Leyenburg moeten het na 35 jaar doen zonder Eddy en Marry Polak. Afgelopen zaterdag trokken ze voor de laatste keer de deur van hun groentezaak aan de Escamplaan achter zich dicht. "We hebben het hier onwijs naar ons zin gehad, maar het is mooi geweest", zegt de 65-jarige Eddy.
Die ochtend komt een klant binnen met een bosje bloemen. "Ik wens jullie nog vele gelukkige jaren samen", zegt de vrouw terwijl ze de bloemen overhandigt. "Wat lief", zegt Eddy. Het vertrek is een hard gelag voor de vaste klanten, vertelt hij. "Mensen stonden te huilen in de winkel toen we het ze vertelden." Hij heeft er wel een verklaring voor. "Er wonen hier veel ouderen. Ik bracht zoveel bestellingen rond. Vijf maaltijden en soepje, dan konden ze weer een week vooruit."
Toch heeft het Eddy en Marry niet op andere gedachten gebracht. "De stroomkosten zijn flink gestegen en we worden ook ouder. Omdat het de laatste tijd niet meer lukte om voldoende personeel te krijgen, waren we altijd druk. Op zaterdag stond ik al om 3 uur op om naar de groothandel te rijden. Was ik om vier uur terug, moest ik alles eerst uit de auto halen en uitstallen. En daarna nog de hele dag door in de winkel. Dat ga je voelen." Marry kwam er zelfs niet meer aan toe om thuis te koken. De stampotten, soepen en salades, die zo gretig aftrek vonden in de winkel, werden allemaal door haar zelf gemaakt. "Als ik dan een hele dag met pannen had lopen sjouwen, had ik er 's avonds echt geen fut meer voor."
Het was na zo'n drukke zaterdag dat ze samen naar het televisieprogramma 'Ik vertrek' zaten te kijken toen Eddy tegen Marry zei: "Wordt het niet eens tijd wij ook wat anders gaan doen. Er is meer dan alleen maar werk."
Hun vertrek betekent het einde van een tijdperk in winkelcentrum Leyenburg. Want hun tijd op die plek gaat verder terug dan die 35 jaar dat ze als eigenaar de winkel runden. "Ik was 15 toen ik hier bij mijn vader kwam werken." In '85 begonnen Eddy en Marry voor zichzelf in de Ampèrestraat omdat het volgens Eddy niet helemaal lekker liep met zijn vader. In '88 keerde Eddy echter terug naar de Escamplaan, nu als eigenaar van de zaak die 2 jaar eerder door zijn vader aan een ander was verkocht. "Die nieuwe eigenaar vond het maar niets aan de Escamplaan. Hij kwam bij mij in de zaak in de Ampèrestraat die inmiddels goed liep, en vroeg me of ik niet terug wilde. Dan zou hij de Ampèrestraat overnemen. Nou dat wilde ik wel."
Eddy vond in het winkelcentrum niet alleen zakelijk geluk, maar ook de liefde van zijn leven. "Marry werkte bij Jamin. Ik had haar daar al eens zien staan toen ik nog bij mijn vader werkte. Om mijn middenstandsdiploma te halen, ging ik naar avondschool, en wie zat daar... inderdaad Marry. Ik vroeg gelijk of ze de volgende keer mee wilde rijden", vertelt hij lachend terwijl hij een arm om haar heen slaat. Van het één kwam het ander. "Op mijn zeventiende ben ik hier in de winkel komen helpen en nooit meer weggegaan", vult ze hem aan.
Aan die periode in hun leven komt nu een einde. Ze kijken er met veel plezier op terug en hebben ook veel zien veranderen. "Vroeger verkochten we de ingrediënten voor peen en uien, nu de kant-en-klare stamppot", vertelt Eddy. En ook stelt de klant zich volgens hem niet meer tevreden met één soort champignons of sla.
Hij is blij dat hij iemand heeft gevonden die de zaak overneemt en ook doorgaat met de maaltijden. "Vrijdag en zaterdag helpen we haar nog in de zaak, daarna is het klaar." Hun huis in Leyenburg is verkocht, ze gaan permanent wonen in hun woning in Ermelo. "Het eerste jaar willen we niets doen en daarna zien we het wel."
Eén ding zal wel raar zijn, wil Eddy nog kwijt. "Dat de winkel straks niet meer van ons is. We zijn zo verbonden met dit winkelcentrum. Mijn nichtje zit hier twee deuren verderop met een kapperszaak en mijn zoon woont hierachter. Ja ook voor hem zal het wennen zijn."