Knibbel Knabbel Knuisje...
U kent vast wel deze woorden van de oude heks uit het sprookje van Hans en Grietje. De hoofdpersonen waren in het bos achtergelaten, omdat hun ouders te arm waren om voor hen te zorgen.
Ideetje van hun boze stiefmoeder. Ze kregen zo’n honger dat ze hun tanden zetten in het huisje van de heks, dat ze in het bos tegenkwamen en dat uit allerlei lekkernijen bestond. Dat was uiteraard niet netjes, maar ze zagen geen alternatief.
Ik zie een overeenkomst met de Westlandse glastuinbouw. Het is steeds drukker om en ook in de tuinbouwgebieden. Er moet veel: wonen, werken, recreëren, meer natuur en water. Dat zet de ruimte voor tuinbouw onder druk. En in die tuinbouwgebieden zelf moet ook steeds meer. Denk aan geothermiebronnen, die bijna als paddenstoelen uit de grond schieten, onze internationale medewerkers die we in de gebieden goede huisvesting willen geven dicht bij de werkplek en zo de woonkernen ontlasten. Dan moet er nog ruimte komen voor wateropslag, natuurvriendelijke oevers, biodiversiteit, enzovoorts.
Elk jaar wordt weer areaal ‘weggesnoept’ voor andere functies, net zoals Hans en Grietje knabbelden aan het heksenhuisje. De glastuinbouw stilt vaak de honger naar ruimte van anderen. Feit is wel dat er vele miljoenen worden geïnvesteerd door tuinders en (semi-)overheden in verduurzaming.
Elk jaar wordt weer areaal ‘weggesnoept’ voor andere functies
Dank aan geothermiebronnen, warmtenetten, ontvochtigers, LED-verlichting, enzovoorts. Investeringen die moeten renderen en worden terugverdiend. Dat vraagt om schaalgrootte en percelen waarop moderne bedrijven kunnen verrijzen. Zo kunnen we op termijn een stap maken in de verduurzaming van het hele Westland.
Wij zetten daarom niet alleen in op behoud van duurzame tuinbouwgrond, maar ook op het verhogen van de ‘kwaliteit’ van bestaande duurzame glastuinbouwgebieden. Meer halen uit elke vierkante meter. Daar zijn we als glastuinbouw altijd goed in geweest, maar het is nu belangrijker dan ooit! Dus moeten we samen met overheden obstakels verwijderen die herstructurering belemmeren en moet er actief worden gehandhaafd op zaken die niet thuis horen in duurzaam tuinbouwgebied. Dus geen ‘knibbel knabbel knuisje’ meer in het glastuinbouwgebied. Zo kunnen we de kwaliteit van gebieden verhogen, investeringen terugverdienen en de toekomstbestendigheid van de tuinbouw en de hele keten garanderen. En daar profiteren we in het Westland allemaal van!
Hans van Geest
Regiocoördinator Zuid-Holland