Het wapen van Loosduinen bestaat uit drie gouden duintjes op een azuurblauwe achtergrond.
Het wapen van Loosduinen bestaat uit drie gouden duintjes op een azuurblauwe achtergrond. (Foto: Henk van Schaijik)

Na 100 jaar wappert de vlag met het gemeentewapen nog steeds in loosduinen

Op zaterdag 10 juni worden de festiviteiten rond  'Loosduinen 100 jaar Den Haag' afgetrapt. 1 juli 1923 verloor Loosduinen haar zelfstandigheid. Het was het begin van de  'Commissie Loosduinen' als raadgever in 'dorpse aangelegenheden'.  Wat we niet mogen vergeten is dat  de voormalige gemeente Loosduinen op 1 juli 1923 een gemeentewapen naliet, bestaande uit drie gouden duintjes op een azuurblauwe achtergrond. 

Door Piet Brak/Loosduins Museum

Dat wapen dateert uit 1815. Dat erfden we mede na 1juli 1923. Het wapen wordt intussen steeds meer zichtbaar op vlaggen langs de Loosduinse sportvelden, op de molen en het museum. De vlag is te koop in het 'Loosduins Museum'. 

De initiatiefnemer daarvan was Gerrit Hooft die tot nieuwe burgemeester van Loosduinen werd benoemd, nadat Franc van der Goes als burgervader was vertrokken. Gerrit Hooft was toen 33 jaar. Hij trouwde op 29-jarige leeftijd met een meisje uit Den Briel, geheten Gijsbertha Henneman, uit welk huwelijk 8 kinderen zijn geboren. Hij woonde op het landgoed 'Rosenburgh'' aan de Oude Haagweg. 

Nederland is in 1813 nog een deel van het Franse Keizerrijk en dus legt ook Gerrit de eed van trouw en gehoorzaamheid af aan keizer Napoleon. Dat gebeurde tijdens een gemeenteraadsvergadering op 7 januari van datzelfde jaar. Maar elf maanden later wordt Napoleon bij Leipzig verslagen en naar Elba verbannen. Op 20 november 1813 komt de Raad van Loosduinen bijeen om het Franse bewind af te zweren en dan zijn de Loosduiners weer als Hollanders onder elkaar. Dat kreeg nog meer gestalte toen Prins Willem - als zoon van de vluchteling prins Willem V en de latere koning Willem I uit Engeland - op het strand van Scheveningen terugkeerde. Hooft vertrok op 1 april 1817 en werd gemeenteraadslid van Den Haag waar hij in 1825 wethouder werd. In 1837 werd hij wat hij altijd al graag had gewild, namelijk Dijkgraaf van Delfland. In 1843 bracht hij het zelfs tot burgemeester van Den Haag. Pas op 92-jarige leeftijd kwam hij te overlijden. Hij overleefde 4 van zijn kinderen, wat veel verdriet teweeg moet hebben gebracht.