Wie beweegt, wordt oud
“Mag ik u wat vragen?” Ik zie een vrouw die ik herken van vroeger als ze haar fiets parkeert in het Staelduinse bos.
“U was vroeger toch juf bij de O.K.K.?” Ze knikt en kijkt me onderzoekend aan of ze me herkent. Ik had nooit turnles van haar, maar herken haar uit duizenden.
“U bent ook altijd in beweging! Wat is uw leeftijd nu?” Ze vertelt me dat ze inmiddels al tachtig is en dat het hardlopen niet meer gaat omdat ze twee nieuwe heupen heeft. Ze gaat nu met vriendinnen wandelen.
“Die daar is al vierentachtig, die zevenentachtig en die al negentig!” Ze wijst naar haar vriendinnen die net van de parkeerplaats komen. De vrouw van negentig herken ik ook, ik vertel haar dat ik nog bij haar man in de tuin heb gewerkt. De tomaten groeiden nog op volle grond. Ze herinnert me zich niet meer. Logisch, ik was toen vijftien. Ook al loopt ze wat moeilijk, ze ziet er na al die jaren nog even vitaal uit met blosjes op de wangen, als die rode tomaten van haar man.
'Ik zou ervoor tekenen om op die leeftijd nog zo vitaal te zijn'
Ik zou ervoor tekenen om op die leeftijd nog zo vitaal te zijn! Met mijn moeder wandel ik ook bijna wekelijks en elke keer spreken we weer uit hoe fijn het is, dat we dat nog zo samen kunnen doen. Mijn moeder wordt dit jaar ook tachtig en ze fietst nog elke ochtend zo’n dertig kilometer op eigen kracht. Ik kreeg het met de paplepel ingegoten.
“Lekker blijven bewegen, dan word je ook oud!” zegt de turnjuf als we afscheid nemen. En regelmatig een massage, wil ik daaraan toevoegen. Alles om vitaal te blijven!
Marja van der Ende
Leefstylist