Pijler van de samenleving Nic Groenewegen: ‘Vooral op gevoel en ervaring’
AlgemeenNic Groenewegen (77) is vrijwilliger bij Stichting Historische Druivenkwekerij Sonnehoeck in Kwintsheul. Hij helpt er al zestien jaar en wil nog lang niet aan stoppen denken. Daarvoor vindt hij het te leuk. “Het hoeft niet in een dag te gebeuren dus het is niet zwaar.”
Linda van der Klooster
Nic Groenewegen weet wat van de druiventeelt, want zijn vader was druivenkweker. “Ik heb het in mijn jongensjaren meegemaakt”, vertelt hij. “Zelf ben ik tomatenkweker geworden, samen met mijn broer. Tomaten en druiven is een heel verschil. Wel is het alle twee een levend product. Je hebt nu een moderne kas, met klimaatregeling. Dat ging vroeger op gevoel en nu vaak met computers. Er zijn ook systemen om automatisch water te geven, maar hier niet. Op Sonnehoeck zijn we nog van de oude stempel.”
Nic is al zestien jaar vrijwilliger op Sonnehoeck. “Toen ik meer vrije tijd kreeg, vroeg mijn zwager Quirien me of ik me niet verveelde. Het leek hem wel wat voor mij om hier te helpen. Er waren toen nog drie vrijwilligers en ik was verreweg de jongste. Nu ben ik een van de oudsten en lopen er tientallen vrijwilligers rond.”
Honderd jaar
Sonnehoeck is een historische druivenkwekerij en is sinds twintig jaar een Rijksmonument met een stichting. “Er staan originele druivenkassen van honderd jaar oud”, vertelt Nic. “De familie Van Leeuwen is daar drie generaties eigenaar van geweest. De broers Geo en Peter van Leeuwen hebben tot vorig jaar nog geholpen met het snoeien en aanbinden van de takken.”
Nic assisteert de kweker met allerhande werkzaamheden. “De graskanten maaien, de heggen en de bomen snoeien, onkruid opruimen. Het hoeft niet in een dag te gebeuren dus het is niet zwaar. De druivenbomen staan al honderd jaar in die kas. Die worden elk jaar in november of december helemaal afgesnoeid. Dan lopen ze in het voorjaar weer uit. Ze hebben een hoofdstam en daar groeien de ranken uit. Er komen ongeveer twintig trossen aan een boom. We binden ze aan, zodat het geen wilde boel wordt. Zes dames verzorgen het krenten, het uitdunnen van de druiventrossen.”
Rondleidingen
Mooi aan de druiventeelt vindt Nic dat het iets uit zijn jeugd is. “Dat boeit en je wil dat het bewaard blijft voor de nieuwe generaties. Van mei tot oktober zijn we op afspraak geopend voor publiek. Ik vind het leuk om rondleidingen te geven, vooral als de bezoekers jong zijn. Mensen van onder de veertig hebben de druiventeelt in het Westland niet eens meegemaakt, terwijl het tot de jaren zestig heel belangrijk was in het Westland.”
In de jaren zestig stopten de meeste druivenkwekers omdat het niet meer rendabel was. “Bij andere teelt konden ze automatiseren, maar daar is met druiven geen mogelijkheid voor. Dat moet vooral op gevoel en ervaring. Door de stijgende lonen en concurrentie vanuit het buitenland, stapte bijna iedereen over op bloemen, tomaten en komkommers. Op Sonnehoeck wordt het nog gedaan zoals vijftig jaar geleden. De teelt is hier sinds mijn jeugd niet veranderd.”
Hotels
Van de druiven van Sonnehoeck wordt geen wijn gemaakt. “Daar zijn ze te duur voor. Het zijn tafeldruiven. Ze gaan naar grossiers die leveren aan hotels en delicatessengroenteboeren, voor in fruitmanden. Zaterdags verkopen we ze hier op Sonnehoeck aan particulieren. Ik proef ze wel eens van de rank. Je proeft het verschil met supermarktdruiven. Die zijn zeker zo zoet, maar veel vleziger. Die van ons hebben een dunne schil en veel sap.”
Camper
Nic is een dag per week op de kwekerij te vinden. “Ik hou ook van fietsen als het goed weer is. En ik ga graag met mijn camper op pad. Mijn vrouw is een paar jaar geleden overleden. Dat laat wel een gat achter. Nu ga ik met mijn zus met de camper. Die is weduwe. We gaan naar Frankrijk of Duitsland, net waar het mooi weer is. Als ik dan langs een druivenboer rijd, wil ik toch wel eens kijken.”
Nic haalt troost uit het werken met collega’s op de kwekerij. “Ik heb collega’s van alle leeftijden. We hadden er eentje van 90 en twee van 85. Die zijn vorig jaar gestopt. Ik wil zelf ook zo lang mogelijk doorgaan. Het is nog te leuk. Je ziet iedere week de mensen waar je mee samenwerkt. Dat is ook goed voor je contacten. Dat je nog een beetje in de maatschappij meekomt.”
Op Sonnehoeck.nl vind je informatie over de historische druivenkwekerij. Wil je ook vrijwilligerswerk waar je tot ver na je pensioen wilt blijven? Zoek iets moois op www.westlandvoorelkaar.nl.