OP DE MARKT …
In Nederland gebruiken wel eens de term op de markt is een gulden een daalder waard. Niet zo gek, want wij gaan door voor een zuinig en spaarzaam volkje. Onlangs deden wij een paar plaatsen aan in Spanje. Ritje Costa Blanca waar o.a. Benidorm ligt, dat vol zit met Nederlandse cafés en barretjes. Allemaal met Nederlandse namen op de gevel waar ze echt Hollandse bitterballen in de aanbieding hebben.
Zelf ga ik liever een paar dorpen verderop naar Spaanse restaurantjes waar je heerlijke 3 gangen lunches krijgt aangeboden voor minder dan 20 euro. Maar een enkele tapas bij je verrukkelijke glas rode of witte wijn kan natuurlijk ook.
Een andere voorliefde heb ik voor de grote markten. Iedere week is er in iedere plaats wel een grote markt, waar men buiten groente en fruit de lekkerste churros (gefrituurde deegstengels) kan kopen en de prettigste kleren. Puur katoenen en linnen jurken, rokken, blouses en broeken. In alle kleuren van de regenboog. In allerlei maten en modellen. Wanneer je oog valt op een groen geruite blouse, dan kan je ervan verzekerd zijn dat bij de kraam van de buurman datzelfde model ook hangt in zwart, blauw of rood. Kortom deze markten zijn een feest voor het oog en voor je portemonnee.
Je kan er een kant en klare gebraden kip kopen, verse sinaasappels en citroenen. Natuurlijk is er en een groot aanbod van olijven in groen of zwart.
Dan de leren tassen, meestal uit Marokko van kamelen leer. Dat alles voor spotprijzen in de meest moderne modellen.
Dan heb ik nog niet eens de sieraden, de leren armbandjes en de zonnebrillen genoemd. Koop daar op zo’n markt een extra leesbril omdat de kleur je aanstaat en de prijs ver beneden Nederlands prijspeil ligt.
De mensen op al deze markten zijn keiharde werkers. Ze hebben heel veel spullen in de aanbieding die iedere keer maar weer opgehangen moeten worden. Waarbij ze kennis maken met de meest verschillende buitenlanders die niet of nauwelijks Spaans spreken. Ze doen allemaal hun best om al die buitenlanders in gebroken Engels te helpen. Ze kennen vaak een paar Nederlandse, Duitse of Engelse woorden om hun waren aan te prijzen. Het gedrag van Nederlanders valt wel op. Die proberen nogal eens af te dingen. ‘Wat is je beste prijs’ vroeg een Hollandse dame, ‘Your best price’ herhaalde ze nog eens in het Engels, terwijl ze wees op het kaartje waar 24 euro op stond voor een mooie puur linnen jurk. Ze keek afwachtend en ietwat triomfantelijk in de trant van ‘kijk mij eens.’
De koopman gaf geen krimp en zei heel kalm: ’40 euro.’
En de vrouw? Die stootte haar vriendin aan en liep bozig door!
*****