105 Kilometer lopen, omdat je ook anderen een herinnering gunt

2 maart 2023, 10:10 Algemeen

Even een trainingsrondje doen van 20 kilometer. Voor Jeffrey Duyvestein uit Maassluis op het moment haast dagelijkse kost. Maar training is nodig, want op 30 april vertrekt hij vanuit Schoorl voor een duurloop van maar liefst 105 kilometer om geld op te halen voor Stichting Make a Memory.

Esdor van Elten

Voor Jeffrey is sporten altijd al belangrijk geweest. Ook grote afstanden lopen is hem niet vreemd. In 2015 liep hij zijn eerste Marathon, die van Rotterdam: “Toen ik over de finish kwam wist ik: “dit wil ik vaker. Die emotie. De strijd met jezelf. Het is een avontuur.” Maar 105 kilometer hardlopen, dat is toch wel weer een prestatie van een andere orde. En waarom precies 105? “Op 1-05 in 2016 werd onze zoon Glenn geboren.” Dat had een blijde gebeurtenis moeten zijn, maar dat was het niet.

Voor Jeffrey lijkt het de dag van gisteren: “Op 30 april vierden we de verjaardag van onze oudste zoon Jaden. Vervroegd, want zijn broertje werd verwacht en we wilden hem nog even alle aandacht geven. Tijdens het feest braken de vliezen van Jeffrey’s vrouw Dammika. “Ineens was alles hectisch. Terwijl de verloskundige onderweg was lieten we de visite vertrekken met de gedachte dat we gauw blij nieuws zouden hebben.”

Lege handen
Het liep anders. “De verloskundige kon geen hartslag vinden en dus werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis. We hadden nog geen idee en reden zelfs redelijk relaxt naar het Vlietland. Daar werd opnieuw een echo gemaakt en toen kregen we van de gynaecoloog te horen; ‘het spijt me, uw kind leeft niet meer.’ “Dat voelde onwerkelijk”, herinnert Jeffrey zich. Tot dusver liep ons leven goed. Werk, huis, we wilden graag een groot gezin… En dan dit. Je wilt eigenlijk schreeuwen ‘dit kan niet’.” De volgende dag kwam de kleine Glenn op een normale manier ter wereld. Al was het natuurlijk allesbehalve normaal. “Mijn vrouw had een zware zwangerschap achter de rug. Daarna moest zij bevallen terwijl ze wist dat ze uiteindelijk met lege handen zou staan. Ik kan haar daar niet genoeg voor eren.”

Tastbare herinnering
Het ziekenhuis maakte Jeffrey en Dammika attent op het bestaan van de stichting Make a Memory. “Make a Memory fotografeert (op verzoek van ouders en via bemiddeling van zorgprofessionals) ernstig zieke, terminale en overleden kinderen in de leeftijd van 23 weken (zwangerschap) tot en met zeventien jaar. De foto’s worden gemaakt door professionele fotografen. De kosten worden gedragen door de stichting. “De fotograaf kwam bij ons in het ziekenhuis en heeft een aantal momenten met ons drieën op een hele mooie manier vastgelegd.” Dat is belangrijk, denkt Jeffrey: “Dit zijn herinneringen voor de lange termijn. Dat dat dan op zo’n professionele en tòch intieme manier wordt vastgelegd heeft een enorme meerwaarde. De herinnering in je hoofd vervaagd, maar nu ligt het vast. De foto’s tonen liefde en respect en zijn een tastbare nagedachtenis.”

Werk voortzetten
Niet alleen voor de lange termijn. Ook in de maanden erna had Jeffrey steun aan de foto’s: “Ik heb ze op mijn telefoon en ik kijk er van tijd tot tijd naar.” Want op de geboorte volgde een rollercoaster van gebeurtenissen: “Je denkt aan beschuit met muisjes, maar je moet een uitvaart gaan plannen. Dat is heel emotioneel. En natuurlijk moet je ook sàmen je weg vinden in het rouwproces.” Toen een paar maanden later Dammika opnieuw zwanger werd, kwam daar nog extra onrust bij: “We hebben nooit helemaal geweten waardoor Glenn is overleden. We zijn gelukkig heel goed begeleid door het ziekenhuis en in 2017 werd een gezonde dochter geboren. Esmée is geen vervanging voor Glenn. Voor ons geldt dat we eigenlijk drie kinderen hebben. We zijn blij en gelukkig met haar.” De steun die Jeffrey en Dammika hebben ervaren door het werk van Make a Memory, gunnen zij ook anderen die in vergelijkbare situaties verkeren. “daarom ga ik nu, op 30 april, die 105 kilometer lopen om geld op te halen. Ik wil zo Make a Memory graag bedanken en ze helpen dit belangrijke werk voort te zetten.”

Opbouwen
En dus is Jeffrey al een tijd in training. “Ik bouw langzaam op en zit nu op 60 kilometer. Ik train tot 80 kilometer en die laatste 25 moeten op de dag zelf uit me komen.” Jeffrey krijgt ondersteuning van een looptrainer en een personal trainer en ontvangt ook veel support vanuit het hardloopwereldje: “Je leert elkaar kennen op loopevenementen, maar ik had niet verwacht zoveel steun en hartverwarmende reacties te krijgen. Zo heeft de AVW zelfs hun Ladies Run op 30 april gepland, om het te laten samenvallen met mijn loop. En ze hebben ook Make a Memory als goed doel uitgekozen. Dat is fantastisch!”

Op 30 april vertrekt Jeffrey om 3.00 uur vanuit Schoorl. Hij verwacht dan tussen 14.00 en 15.00 uur aan te komen op de atletiekbaan van AVW. Op geef.nl staat zijn verhaal en daar kun je ook doneren.