“Land of hope and glory, Mother of the free….”
De dagen rond 1 mei zijn telkens opnieuw vol tegenstrijdigheid en emotie.
Dat is bijzonder. In veel landen in Europa is de Dag van de Arbeid een nationale feestdag. Er is feest, maar ook veel machtsvertoon met militaire parades. Een uiting van trots, van nationale eenheid en kracht. Een dag voor het volk.
Het volk, dat zijn wij met z’n allen. Er waren in de afgelopen week nogal wat televisie uitzendingen over 'het volk'. Het volk in oorlogstijd bv. Met verbijstering zagen we ons volk uiteen vallen in vervolgden en vervolgers; in helden en slachtoffers ; in humaan en beestachtig.
Als oorlogskind ervaar ik bij deze beelden veel emotie: Wie zijn wij, mensen, toch?
Emotie is er opnieuw als ik kijk naar het koningsfeest in Rotterdam. Ook hier: het volk in al zijn verschillende verschijningsvormen, maar verenigd in vreugde en vrolijkheid. Geen parades, maar dans en sport en overal vlaggen. Een familie die verjaardag viert en iedereen mag komen! Al 'die anderen' die van elders in de wereld naar Rotterdam zijn gekomen.. 'zij' zijn 'wij'geworden!
Op 4 mei gedenken we de vele doden, ook inwoners van Maassluis, die omgekomen zijn in de oorlog.
We beloven elkaar opnieuw : Nooit meer Auschwitz. Blijven zoeken naar vrede : het lijkt soms onbegonnen werk. Ook bij ons monument staan opnieuw mensen van elders, gevlucht voor oorlog en geweld. Hen een plaats geven bij ons is een ingewikkelde opgave.
Maar toch: op 5 mei zingen we opnieuw , ondanks oorlogen en volksverhuizingen, niet zonder emotie; “Land of hope and glory, Mother of the free….”.
Jannie Sterkenburg - Versluis