Grote onzekerheid voor oud-werknemers Blue Amigo
“Alsof je je in een soort niemandsland bevindt, je kunt niet rechtsom, je kunt niet linksom. Kortom: veel onzekerheid.” Zo omschrijft een voormalig werknemer van Blue Amigo de situatie die is ontstaan na door deze exploitant te zijn ontslagen. Afgelopen dinsdagavond is hij met een aantal collega’s bij een deel van het raadsdebat over de neergang van de veerdienst.
Chrit Wilshaus
Zijn naam heeft hij liever niet in de krant uit angst voor mogelijke represailles door Blue Amigo. De man vertelt dat het faillissement voor de werknemers als een donderslag bij heldere hemel kwam. “We zagen wel dat er vreemde dingen gebeurde. Dan dacht je: moet dat nu zo en wat schieten we daar nu mee op? Het gevolg is wel dat we nu in een hele vervelende situatie terecht zijn gekomen.”
Volgens de oud-werknemer van Blue Amigo heeft ook de provincie steken laten vallen. “Die wilden voor een dubbeltje op de eerste rang zitten en geen verantwoording nemen. Voor 1985 waren wij gewoon in dienst van de provincie en beheerde de provincie de schepen. Ook was er een toezichthouder bij de provincie die alles constant in de gaten hield. En we hadden een walkapitein die ons aanstuurde; je hoefde het echt niet in je hoofd te halen dingen te veranderen zonder zijn medeweten. Onder zijn toezicht hielden we de boten spik en span.
Maar ja, dat was vroeger. Het moderne management is dat je problemen voor je uitschuift, dan hoef je ze niet op te lossen. Het wrange is dan wel dat ze alleen maar groter worden en dat daar uiteindelijk niemand bij is gebaat.” Dan haalt hij een vel papier tevoorschijn. Daarop heeft hij de bedragen geschreven die Blue Amigo totnogtoe ontving. Gauw opgeteld gaat het om tientallen miljoenen euro’s. Onduidelijk is wat er precies met het geld is gebeurd. “En dan zeggen dat je failliet bent!”
Nog steeds betrokken
In het werkcafé, waar raadsleden na afloop van een raadsvergadering altijd nog even wat drinken en met elkaar napraten, vertelt een voormalig werknemer van de veerdienst (die al jaren met pensioen is) dat de stoom uit zijn oren kwam, toen hij hoorde wat er was gebeurd. "Gek he, ik werk er al jaren niet meer maar ik voel me nog steeds betrokken bij het veer.” Mooie verhalen en anekdotes van vroeger volgen. Zijn ogen stralen maar priemen als hij vertelt over de huidige situatie. Meerdere keren dringt hij er op aan er goed kritisch over te schrijven. Want wat er gebeurd is, kan volgens hem echt niet door de beugel.