Van (discutabel) paard naar….?
NieuwsEGMOND AAN ZEE - Er stond jarenlang een paard. Niet in de gang, zoals André van Duin zong, maar bij de entree van Egmond aan Zee, aan de rechterkant bij de stoplichten voordat je afbuigt naar de Sportlaan of de Voorstraat. Het paard was onderdeel van een project met her en der in de regio Alkmaar zo’n witte vervoeter, overal dan weer anders opgetuigd. Net als bijvoorbeeld het beeld van ‘Us mem’, de koe in Leeuwarden, veranderde het paard van Egmond aan Zee vaak van kleur of was er iets anders mee aan de hand. De derpers leken er niet veel mee te hebben, er was niet echt herkenning van ‘dit zijn wij’. Dus het paard staat nu bij een manege, in de luwte van publiciteit. Bij de stoplichten voor Egmond aan Zee staat rechts nog wel een paal met blauw mozaïek. “Iets met mozaiëk, dat lijkt ons wel wat”, klonk het vorige week donderdagavond. In de zaal van ‘Gejut’ waren op uitnodiging van de ondernemersvereniging, de BIZ, een aantal personen bijeen om hun gedachten te laten gaan over een nieuw beeld bij de entree van het dorp.
door Ed Bausch
“Je moet er wel op kunnen zitten, op zo’n beeld”
Joost Botman helpt, verzoek van de gemeente, de ondernemers in deze nieuwe vorm om te komen tot vernieuwing, net zoals hij doet in Schoorl en omgeving. Zo komt er in derp toch weer een Visserijdag, krijgt de braderie echt een ander aanzien en wordt er gewerkt aan andere programma’s. Maar nu het paard er bij de entree niet meer is, zijn er toch wel gedachten dat er iets ander mag komen. Voor René de Heer mag het iets worden voor en door alle Egmonders, zodat het van iedereen is, als een ‘welkom thuis.’ “Ja, maar het moet ook iets zijn voor de toeristen, bij binnenrijden van het dorp.”
Gouden parel en strandpalen
Na wat inleiding kwam er opeens een heel concreet idee, van tekenaar Dhiney Ramos. Hij woont pas sinds maart in het dorp, maar wist toch, gezien de reacties, een snaar te raken: een duintje met aan de randen mozaïek om dingen en personen uit het dorp te tonen. En bovenop een hele grote open oester met daarin een grote gouden parel. Een treffend beeld. “En je kan op de rand zitten.” En er was nog iemand, met de naam Vera. Zij toonde schetsen van een poort van palen. “Strandpalen, met daarop dingen van Egmond. “Hier kun je dus niet op zitten.” Maar….herkenning zou zoiets wel geven, aan de derpers en aan de toeristen.
Voorbeeld speelschip Camperduin
Maar hoe zou zich zoiets dan verhouden met de komst van een ecoduct, dat PWN daar schijnt te willen aanleggen, om de dieren de gang te laten maken tussen de duingebieden aan weerszijden van de Egmonderstraatweg? Zou je het kunstwerk en het ecoduct dan niet moeten integreren? “En is de locatie bij de stoplichten wel een fijne plek om te gaan zitten?” Dat was een vraag van een van de aanwezigen. “Nou, daar is veel te zien, hoor”, zei een ander. En ook klonk: “Het moet wel iets van voor en door ons zijn, maar het moet ook stijl hebben en van duurzaam materiaal zijn.” Dat wordt nog een heel traject. Joost Botman gaf het voorbeeld van het speelschip bij Camperduin, waar hij met de ondernemers aan heeft gewerkt. “Dat is daar heel goed uitgepakt.”
Lankies, vissenkoppen, reddingboot
Op de flap-over kon Berry Holtslag van ‘Gejut’ toch al een hoop woorden noteren. Woorden die staan voor wat Egmond aan Zee is: vissen, strandpalen, tulpen, duinen, lankies (de duinmoestuintjes), aardappels, de eigen vlag, de reddingsboot, het oude tramstation en zo nog wat. Het mooie was vorige week: zoveel verschillende mensen die toch met elkaar konden dromen van wat over een paar jaar een mooi treffend beeld zou kunnen worden. “Een tonnetje zal het gauw kosten”, was wel de algemene inschatting. Maar trek in zo’n beeld leken de aanwezigen wel te hebben.