Gemeenteraadslid Erik Bobeldijk en Karels moeder Adri onthullen de naam van de brug.
Gemeenteraadslid Erik Bobeldijk en Karels moeder Adri onthullen de naam van de brug. (Foto: Brandeisfotografie)

Karel Glastra van Loonbrug eert schrijver, man, vader, broer, zoon en vriend die niet vergeten is

Algemeen

NIEUW-WEST - Een donkere, ongure plek onder de A10, aan de rand van het Rembrandtpark. Dat tunneltje, een onderdoorgang voor fietsers en voetgangers richting Anton Waldorpstraat, mochten ze wel naar hem vernoemen. Ooit. Want wie deze eer krijgt, leeft niet meer. Nog geen jaar na het interview in HP/De Tijd over zijn keuze voor het tunneltje was schrijver Karel Glastra van Loon, onder andere bekend van De passievrucht en Lisa’s Adem, ziek en werd niet meer beter. Twintig jaar later krijgt hij zijn naam vereeuwigd op de plek waar hij als kind speelde. Op een brug in het hart van het Rembrandtpark.

Shirley Brandeis

“Typisch Karel,” zegt de familie over zijn keuze voor het onooglijke tunneltje. De plek onder de snelweg is inmiddels opgeknapt en heeft zelfs een naam gekregen. Daarom dus nu geen vernoeming naar Karel. Maar voor de schrijver, en ook zijn broertjes, zusjes en buurvriendjes, was het dé plek uit hun jeugd. De plek die doorgang gaf tot dat spannende park. Een plek waar het zo lekker galmde als je rotjes afstak, waar je fijn een fikkie kon stoken uit het zicht van ouders. De brug die Karel nu naar zich vernoemd heeft gekregen, ligt er vlakbij. Een meer idyllische plek is het. Ook passend, want hier viste en schaatste kleine Karel. Hier liggen zijn herinneringen en roots.

“Echt waar!”

Brug 669, zoals de oncharmante naam tot voor kort was, kreeg zaterdag in het bijzijn van Karels weduwe Karin, zijn drie inmiddels volwassen kinderen, zijn moeder en andere familieleden en vrienden een nieuwe naam. “Goed dat Karel herinnerd blijft,” sprak zijn vriend en collega-schrijver Thomas Verbogt. Hij vertelt graag aan zijn studenten op de toneelacademie over De passievrucht. “Veel van hen kennen het boek. Echt waar!” sprak hij opgetogen, omdat het betekende dat het werk van Glastra van Loon leeft onder een nieuwe generatie.

Bier en wodka

De internationale bestseller was voor Karel Glastra van Loon, die zoveel meer en vooral veel maatschappelijk betrokkens in zijn leven heeft gedaan, het hoogtepunt in zijn schrijfcarrière. Hij won er prijzen mee en het boek werd verfilmd.


De Karel Glastra van Loonbrug is gelegen bij het Google Maps-icoon. Blauw omcirkeld is het genoemde viaduct uit dit artikel. (Bron: Google Maps)

Verbogt herinnert zich een gesprek (“met veel bier en een beetje wodka”) uit de jaren negentig in café De Jaren. Een gesprek over het plot van De passievrucht, dat in 1999 verscheen en uiteindelijk in meer dan dertig talen zou worden vertaald. “Karel wist toen nog niet wie in het verhaal de echte vader van de zoon van de hoofdpersoon moest zijn. We hebben zo’n tien oplossingen bedacht. Ik weet niet meer of een van die uiteindelijk in het boek terecht is gekomen.” Verbogt herinnert zich vooral ook de onvergetelijke, gulle lach van Karel. “Die lach was er zelfs toen hij erg ziek was.” In gedachte zag Verbogt voor zich hoe hij Karel vandaag zou vertellen dat hij over hem ging praten bij een brug, “naar jou genoemd”. Hoe hij gul zou lachen. “Vooral als Karel hoort dat het een kleine brug is. Maar, zeg ik hem dan: we gaan er vaak zijn, en dan halen we mooie herinneringen aan. En jij bent niet vergeten.”

Integer

Niet vergeten, dat is Karel Glastra van Loon. Vanwege zijn lach dus, vanwege zijn kinderen, vanwege de impact die hij maakte met zijn werk als journalist (hij was erbij toen het Chinese leger het Plein van de Hemelse vrede bestormde in 1989) en voor de SP. Namens de Socialistische Partij sprak zaterdag Erik Bobeldijk, oud-dagelijks bestuurder van Nieuw-West. Karel heeft hij niet gekend, en eigenlijk zou hier een bestuurder van het stadsdeel kunnen staan. Maar hij stond er. “Omdat ik als SP’er wel weet wat Glastra van Loon heeft betekend voor de partij, voor de samenleving.” En omdat hij net als de twee zussen en twee broers van Karel weet hoe het is om zo jong, op dezelfde leeftijd, een broer te missen. “Karel, heb ik gehoord, waakte over de SP-acties. Keek of ze wel integer genoeg waren.” Maar een mens is meer dan teksten, benadrukte Bobeldijk. “Daarom kreeg hij geen plek in de schrijversbuurt, maar hier, op de plek waar hij opgroeide.”

Niet vergeten

Aan Bobeldijk de eer om samen met Karels moeder Adri aan de ene kant van de brug het naambord te onthullen. Verbogt en Karels kinderen onthulden het bord aan de andere kant. En hierna werd er geproost. Op de brug, op de mooie dag en op het leven van de man die niet vergeten is.