'De verhalen over de oorlog die moeten altijd verteld blijven worden'
Astrid Kersseboom, bekend van radio en televisie en geboren in Vlaardingen, ging graag in op het verzoek van Paul van Meurs, voorzitter van de Stichting Nationale Gedenkdagen, om op 4 mei tijdens de dodenherdenking bij het verzetsmonument op het Verploegh Chasséplein, een toespraak te houden. Het werd indrukwekkend, maar ook persoonlijk met verhalen die zij hoorde over de Tweede Wereldoorlog.
Door Peter Spek
Op een bomvol Verploegh Chasséplein gingen haar eerste herinneringen terug naar 4 mei 1980. “Op die zonnige dag wilde ik ’s avonds met vrienden een eind gaan fietsen. Mijn moeder vond dat geen goed idee. Het is dodenherdenking, zei zij beslist. Maar wij zullen echt om acht uur stil staan en stil zijn, bracht ik ertegen in. De rimpel tussen haar ogen vertelde mij hoeveel moeite zij ermee had. Toch ging ik. Pubers…."
Broekpolder
"Het was een prachtige zonnige avond en wij fietsten door de Broekpolder. Niemand te zien, niemand die ons kon zien. Maar toch, even voor achten keek een van ons op zijn horloge. Wat doen wij? Wij stapten af en midden in die zonnige, stoffige Broekpolder waren wij twee minuten stil. Wij zijn de generatie met opa’s en oma’s die de oorlog hadden meegemaakt en soms ook onze ouders, zoals de mijne. Weliswaar als kind, maar het had zo’n indruk gemaakt dat de verhalen verteld bleven worden. Mijn moeder over de bevrijding door de Polen en haar broer die moest onderduiken. Mijn vader over het bombardement op Rotterdam; hoe hij de mensen die van het ene op het andere moment hun huis kwijt waren door hun straat zag trekken. Over de tochten naar school, waarbij zij regelmatig een schuilkelder in moesten. Of mijn oma die vertelde hoe zij op de fiets vanuit Rotterdam naar Beverwijk ging, op jacht naar eten.”
Geuzenpenning
Astrid Kersseboom roemde ook de Vlaardingse Geuzen. "De Geuzenpenning is een eerbetoon aan Bernard IJzerdraat en de andere veertien Vlaardingse Geuzen die omkwamen. Een prijs voor mensen die zich inzetten voor mensenrechten, omdat het helaas nog altijd heel hard nodig is." En legde een relatie met de oorlog in de Oekraïne. "Een oorlog waar wij ons wel mee móeten bemoeien. Onze verrassing daarover is misschien wel de grootste waarschuwing. Want de voortekenen waren er, maar wilden wij ze wel zien?"