Vreemd geval
Deze geschiedenis speelde zich af in de laatste weken van het vorig jaar. Het was koud en donker, op de vroege morgen.
Door Cornelia Molendijk
Niets lokte mij aan om de voornamelijk kale tuin te gaan bekijken.
Gelukkig had ik binnen in mijn serre, op een ladekastje, een grote lidcactus staan, in bloei. Schitterende pinkkleurige bloemen herinnerden mij eraan, dat ik eens van een aardige mevrouw die in een tweedehands winkeltje stond, een stek van deze lidcactus kreeg.
Wat kwam ik graag in die winkel. Menige stoel of ander begerenswaardig stukje antiek, staat nu in mijn huis. Dankzij haar fantasie was er elke keer een ander winkelhoekje mooi ingericht.
Terwijl ik van de mooie bloemen van de lidcactus genoot, was het buiten iets lichter geworden. Aan de schutting hangen twee nestkastjes, ik keek ernaar. Daar is nu niets te beleven, dacht ik. Op hetzelfde moment zag ik bovenop de schutting twee vogeltjes. Welke het waren kon ik vanwege het duister, nog niet zien. Te donker om foto’s te nemen, te donker voor de flits- de vogels zouden zich een rotje schrikken.
Een uur later zag ik een koolmees het nestkastje uit komen. Dit was nu helemaal de omgekeerde wereld, dacht ik. Koolmezen die in de winter een nestkastje in – of uitgaan. De koolmezen komen elk jaar in het ene kastje, terwijl de vorm van het andere kastje meer pimpelmezen aantrekt om te nestelen. De nestkastjes zijn zo schattig. Je ziet de vogels wekenlang met takjes, mosjes en veertjes het nestgat ingaan. Maar dit… vogels die in de winter in nestkastjes slapen!
k heb het nagekeken. Het is waar. Er slaapt maar één vogel in zo’n kastje. Ze houden van ruimte om zich heen. Voortaan kijk ik met andere blik naar de nestkastjes.
Wonderlijk is de natuur.
