De teamgenoten en teamleiding bezorgden Loeka Hendriks en Clyde Marengo (midden met bloemen) een mooi en hartverwarmend afscheid. (Foto: UWM)
De teamgenoten en teamleiding bezorgden Loeka Hendriks en Clyde Marengo (midden met bloemen) een mooi en hartverwarmend afscheid. (Foto: UWM) (Foto: )

‘Jongens, veel succes bij Volendam’

Sport

DWS sloot de zaalcompetitie af tegen Witte Ster. Een tegenstander zonder sterren. Die speelden bij de Schiedammers: Loeka Hendriks en Clyde Marengo. Het was hun laatste wedstrijd, want ze vliegen uit. De talentvolle Jong Oranje-handballers gaan in de leer bij topclub Kras/Volendam.

“We gaan ze missen”, bevestigt trainer/coach Marjolein Luijten het in blauwwitte kring levende gevoel. “We gunnen het die jongens graag. Het zijn kanjers.” In hun afscheidswedstrijd tegen Witte Ster etaleerden de twee hun talent maar weer eens. Met Marengo als aanjager, niet alleen van de heel veel decibellen producerende meiden-aanhang op de tribune, maar ook van de Schiedamse doelpuntenmachine, die 33-24 winst opleverde.

Eigenlijk hadden ze hun vertrek al vorig jaar gepland. “We wilden hogerop, maar hadden twijfels of het toen al het juiste moment was”, vertelt Hendriks. “Vandaar, dat we nog een jaar in Schiedam bleven.” Luijten noemt dat een juiste beslissing. “We, de teamleiding en de groep, hebben we de jongens dit seizoen alle vrijheid gegeven om zich nog wat verder te ontwikkelen. We zijn hartstikke trots, dat er twee van ons die stap hogerop gaan maken.” In Volendam krijgen ze de ruimte om hun handbalskills aan te scherpen, weet Hendriks:. “We beginnen in het tweede. Van daaruit willen we verder groeien en een vaste plek in het eerste verdienen.”

Echt afscheid van de club nemen ze niet. “Ik ben geboren met een blauwwitte bal in de hand”, schetst Marengo zijn band met de club van zijn opa Huib Zandwijk. “Het was heel speciaal om hier gespeeld te hebben”. Om ook te wijzen op de wijze lessen, die ze als jeugdspelers kregen van de toen in het eerste team spelende jeugdtrainer Koen van Schie. En Hendriks: “Natuurlijk gaat het vertrek ons best wel een beetje aan het hart. Eens een DWS-er, altijd een DWS-er.”