André van Leijen begon als drummer van een schoolbandje en maakte de culturele omwentelingen van nabij mee.
André van Leijen begon als drummer van een schoolbandje en maakte de culturele omwentelingen van nabij mee. (Foto: Frans Jacobs)

André van Leijen laat via zijn bandjes het woelige Amsterdam herleven

Sommige scholen probeerden lang haar te verbieden, maar de leerlingen wilden hiermee hun ideeën over de maatschappij tot uitdrukking brengen. Lang haar was in die tijd een vorm van protest.

Door Kor Kegel

André van Leijen was de langharige drummer van Sleezy Pete. We zijn nu een halve eeuw verder en van dat lange haar is niet veel over. De in Schiedam wonende schrijver-bioloog is nu 75 jaar en is zijn sluike kapsel kwijtgeraakt. Maar de spirit is er nog. “We hebben onlangs de band nieuw leven ingeblazen,” zegt hij. Er is een kans dat Sleezy Pete komende zomer optreedt op het festival Cultuur Borrelt in het Julianapark. Wel een heel andere setting dan toen het ‘werkschuw langharig tuig’ met gillende gitaren de Amsterdamse podia teisterde…

Nationale bekendheid heeft Sleezy Pete nooit gekregen en zelfs in Amsterdam is de band in vergetelheid geraakt. Maar Sleezy Pete stond voor een cultuur. Als je ruim een halve eeuw geleden jong was en een tikkeltje opstandig en nieuwsgierig, dan maakte de maatschappelijke omwentelingen (Provo, Kabouters, krakersrellen) een verpletterende indruk op je. Bij André van Leijen was dat een indruk voor het leven. Hij móest er wat mee. Hij besloot de ‘zachte revolutie’ in Amsterdam te doen herleven aan de hand van een persoonlijke geschiedenis als drummer van verschillende bandjes, waarvan Sleezy Pete de ruigste was. Zijn boek is genoemd naar de band: ‘Sleezy Pete’.

Amsterdam en de jaren zestig en zeventig: daar bestaat een stevig publiek voor. Toen André van Leijen in november zijn boekpresentatie hield in het theatercafé De Nieuwe KHL aan de Oostelijke Handelskade, was het dus een drukbezochte bijeenkomst. Die jaren van omwenteling kwamen tot leven.

Muziekscene

“Het was een periode dat Amsterdam in moordtempo veranderde,” zegt hij. “Jazz maakte plaats voor beat, beat voor rock & roll. Gezag en geloof waren niet meer vanzelfsprekend.”

Hij weet er alles van, want hij maakte die periode als Amsterdamse gymnasiast mee. Weliswaar was Den Haag de beatstad van Nederland met bands als The Motions, The Golden Earrings en Q65, maar in Amsterdam veranderde de muziekscene eveneens ingrijpend. Dat is minder bekend en dat maakt ‘Sleezy Pete’ meer dan de moeite waard. Een vlot geschreven tijdsdocument.

“Amsterdam was ineens de kloppende moederkoek van de hippiewereld geworden. Hier gebeurde het,” schrijft André van Leijen. Zijn boek beschrijft hoe een gereformeerd beatbandje uitgroeide tot een dampende en stampende rock & roll band, compleet met vetkuiven, zonnebrillen en leren jacks. Sleezy Pete joeg brave scholieren en studenten de R & R-stuipen op het lijf. Niet zolang daarvoor zaten de bandleden nog op het Gereformeerd Gymnasium en stonden ze op maandagochtend psalmen te zingen.

Het gymnasium veranderde in rap tempo. Misschien werd het wel het meest swingende gymnasium van Amsterdam. Citaat: “Dat kon ook eigenlijk niet uitblijven zo dichtbij het Spui waar elk weekend happenings plaatsvonden en de Dam waar bij tijd en wijle rellen uitbraken.” De scholieren deinden mee op de maatschappelijke en muzikale revolutie. Happenings rond het Lieverdje, Damslapers, hippies, het Magies Sentrum, de witte fietsen – de autoriteiten zagen het met lede ogen aan en toen kwamen Provo en de Kabouters ook nog eens in de Amsterdamse gemeenteraad (Roel van Duijn werd vijf weken geleden 80 jaar).

André van Leijen is bioloog en schrijver. Eerder publiceerde hij ‘Beste reizigers…’, een bundel van 23 verhalen die hij optekende tijdens een wereldreis van vijf jaar.

Het boek ‘Sleezy Pete’, dat ook foto’s uit de woelige Amsterdamse jaren bevat, telt 222 pagina’s en is als paperback uitgegeven door Het Schiedams Schrijfbedrijf en kost € 14,95.