Marlene's allereerste boek is voor Laurentien
ALPHEN/WOUBRUGGE – Een droomdebuut! Het allereerste boek van Marlene van Steensel (61) uit Woubrugge krijgt lovende recensies in de landelijke pers én koninklijke aandacht. Afgelopen vrijdag werd het boek officieel gepresenteerd in de Alphense Boekhandel Haasbeek. Eregast was prinses Laurentien, zij ontving het eerste exemplaar van ‘De Erfschat’.
Morvenna Goudkade
De kersverse schrijfster is er vrijdag zelf een beetje beduusd van. Geëmotioneerd af en toe, door de media-aandacht voor het boek, de complimenten van de gasten die massaal aanwezig zijn bij de boekpresentatie. In de boekwinkel wordt haar roman De Erfschat feestelijk gelanceerd, met sprekers, live-muziek en een hapje en een drankje.
'Door tegenwind in mijn jeugd heb ik geleerd om hard te fietsen'
Van Steensel schreef het boek op basis van haar eigen jeugd, waarin ze een tijdlang woonde bij een pleeggezin in een jeugdzorgdorp. De ervaringen die ze daar opdeed, hadden veel invloed op de rest van haar leven. “Het heeft me gevormd”, zegt de schrijfster. “Maar het heeft me ook goede dingen gebracht. Met dit boek wil ik laten zien: het kan wél, iets van je leven maken na een slechte start.” Tegenwoordig is ze coach, mediator en hbo-docent Social Studies. Vroeger groeide ze op als dochter van een voormalig KNIL-militair. Toen haar moeder plotseling overleed, kon haar vader niet voor haar zorgen en werd ze uithuisgeplaatst. Zo kwam ze terecht in de jeugdzorg. “Ik heb het boek deels geschreven vanuit perspectief van een kind, met de woorden van een kind. We praten vaak óver kinderen, ik wilde het kind zelf aan het woord laten.” Lotte, de hoofdpersoon van De Erfschat, is gebaseerd op haarzelf. Toch is het boek geen autobiografie geworden, maar een roman.
'De Erfschat geeft een stem aan een groter verhaal'
“Vroeger al, als jong kind, dacht ik: ik ga hier later over schrijven. En dat heb ik gedaan, omdat er nog steeds veel aan de hand is in de jeugdzorg. Er gaat heel veel geld in om, dat geeft perverse prikkels. Het maakt kinderen zwak, ouders onzeker en creëert een systeem dat zichzelf in stand houdt.” Van Steensel pleit ervoor veel meer te kijken naar talenten van kinderen in plaats van hun gedrag meteen in een hokje te duwen. Zelf ziet ze haar ervaringen als een erfenis, die ze toch positief wil inzetten in haar leven. “Ik dacht eerst: wat moet ik hiermee? Maar ik heb het omgekeerd: er een schat van gemaakt. Door de tegenwind in mijn jeugd, heb ik geleerd hard te fietsen. Ik ben er uiteindelijk sterker van geworden.” Prinses Laurentien, die zich al jaren bezighoudt met jeugdzorg, vindt dat De Erfschat ‘een stem geeft aan een groter verhaal’. “Het gaat over labels plakken op mensen, terwijl het moet gaan over luisteren en vragen stellen. En geloven wat iemand zegt. Alles begint met gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid, daaruit komt een nieuw woord: rechtwaardigheid.” De schrijfster zelf wil een pleidooi houden voor begrip en compassie. Ze kreeg dat later voor haar vader, die niet voor haar kon zorgen. "Hij was getraumatiseerd, we zouden het nu PTSS noemen, maar toen wisten we dat nog niet.” Haar vader borduurde, zegt ze. "Door duizenden kleine steekjes kon hij zijn gevoel uitdrukken.” Het borduurwerk siert nu de cover van haar boek.
Dan is het tijd om het eerste exemplaar te overhandigen aan de eregast. Die niet met ‘koninklijke hoogheid' aangesproken wil worden, maar gewoon met haar voornaam en ‘je'. De prinses krijgt het boek en omhelst Van Steensel. Die alweer een beetje emotioneel wordt. "Maar van geluk, hoor.”