'Mensen helpen vind ik het mooiste dat er is'
DIJK EN WAARD - Roy Korbijn is al van jongs af aan bezig met zorgen. Zo is hij mantelzorger en vindt hij het leuk om familie en vrienden in de watten te leggen. Na elf jaar als kok te hebben gewerkt - eten klaarmaken is immers ook een vorm van zorgen - gooide hij een paar jaar geleden het roer om en ging na het behalen van zijn diploma als Verzorgende IG aan het werk. Roy werkt inmiddels bij Magentazorg locatie Zuyder Waert in Heerhugowaard. Een gouden greep, want hij voelt zich vanaf de eerste dag als een vis in het water. "Mensen helpen en hen in de watten leggen vind ik het mooiste dat er is!"
Roy verzorgt mensen met een psychiatrische ziektebeeld (dementie) bij Zuyder Waert. Op de afdeling waar hij werkt is geen dag hetzelfde. "Als ik een dagdienst draai, start ik om 07.15 uur met het verlenen van de ochtendzorg. Dat bestaat niet alleen uit het wassen en aankleden van de cliënten; de mensen krijgen tevens hun ontbijt van mijn collega en ik geef ze hun eventuele medicijnen. Het werk is een samenspel, waarbij we met elkaar streven naar wat het beste is voor de cliënten. Daarnaast is een praatje maken, de tijd nemen en vragen hoe het gaat minstens zo belangrijk, vind ik. Die persoonlijke aandacht, even een geintje maken. Dat is een van de redenen waarom ik dit werk zo leuk vind."
Nooit saai
Uiteindelijk draait alles op zo'n dag gewoon zoals het gaat; geen dag is het zelfde. "Soms moet er iemand naar de kapper of de tandarts, dan begeleidt een collega of ikzelf diegene daarbij. Ook worden er verschillende activiteiten ondernomen; denk aan gymmen of een creatieve ochtend." Na de lunch gaan de bewoners rusten, waarna in de middag weer activiteiten worden aangeboden. Dat zelfde geldt voor de avond. "Maar tussendoor moet er worden gekookt en gewassen; in feite run je als zorgverlener bij ons een compleet huishouden. En dat maakt het werk ook nooit saai. "Het liefste doe ik de hele dag dingen met de bewoners, maar ook de administratieve zaken moeten gebeuren en dat neemt een hoop tijd in beslag. Helaas moet het, om de juiste zorg te kunnen verlenen." Tussen de bedrijven door begeleidt Roy ook nog leerlingen/stagiaires. Dat doet hij met veel enthousiasme en passie, want de toekomst begint immers bij nieuwe zorgverleners. "Wat dat betreft ben ik echt een regelneef en een manusje van alles. Maar dat maakt het juist leuk en veelzijdig. Het is nooit saai. Bovendien heb je hier altijd mensen om je heen - collega's, cliënten, vrijwilligers - en daar hou ik van."
Uitdaging
Roy vindt dat de intensiteit en het belang van werken in de zorg nog wel eens wordt onderschat. "Dit werk is niet zo makkelijk als sommigen misschien denken. Ik hoor regelmatig dat iedereen mensen kan douchen of medicijnen kan geven, maar daar komt juist veel verantwoordelijkheid bij kijken.” Gelukkig krijg je er ook veel voor terug. "Je maakt zoveel mooie momenten mee. Een mooi moment dat mij bijvoorbeeld bij bleef was toen een bewoner mij herkende nadat ik na langere tijd vrij was geweest. Dat zegt ook wel weer wat. Maar ook dat er een bewoner roept 'Ik ga weer terug naar huis', een rondje loopt en dan weer vrolijk verkondigt terug te zijn in het 'hotel'."
Lees verder op pagina 5
Mensen met dementie kunnen nog wel eens onberekenbaar reageren, maar dat zie ik vooral als een uitdaging. Met een positieve benadering en een grapje hier en daar krijg je veel voor elkaar. Daarnaast krijg ik veel energie van het contact met de mensen, zowel met de bewoners als met familieleden. Dat is echt hartverwarmend.”
Vooroordelen
Volgens Roy is het idee dat werken in de zorg vooral een vrouwending is, inmiddels achterhaald. 'Man enough to be a nurse' is zijn credo. Al die vooroordelen die er over bestaan, begrijp ik niet zo. Ik doe gewoon wat ik leuk vind, wat bij me past." Samen met collegas man en vrouw hartverwarmende zorgverlenen, daar doe je het allemaal voor.
Een vooroordeel dat wél klopt, is het feit dat het in de zorg keihard werken is voor een karig loon. "Toch doe je het. Wie moet er anders voor deze mensen zorgen? Ik kan ervan rondkomen hoor. Maar als je rijk wilt worden, moet je niet in de zorg gaan werken. Of je moet hogerop gaan. Ik zou best door willen groeien, de opleiding tot Verpleegkundige willen volgen bijvoorbeeld. Dat klinkt me als muziek in de oren. Ik heb zeker ambities, want ik zie veel dingen om me heen die zouden moeten veranderen, nog naast het financiële verhaal: de werkdruk, de omgang - heb je even? Dan komt de idealist in mij naar boven. Niet voor niets was ik tot voor kort politiek actief en zet ik me in mijn vrije tijd in voor de FNV. Ik doe alles wat ik doe altijd vanuit mijn hart, ik zou niet anders kunnen."
