Hairman
Ik ben jarenlang kappersmodel geweest. Er is van alles met mijn kapsel gebeurd; ik heb dan ook alle lengtes, modellen en kleuren gehad.
Ooit was het zelfs Ferrari-rood vanuit de gedachte ‘als ik de auto niet kan betalen, dan de kleur maar’.
Ik heb ook stekeltjes gehad met een enorme kuif aan de voorkant, met als gevolg dat ik in een overvolle Noord-Hollandse tram zat en er niemand naast me durfde te gaan zitten omdat het er zo angstaanjagend uitzag.
Ik mocht ook hair extensionsmodel zijn, waardoor ik in een paar uur ineens haar had tot op mijn kont, en dat liet ik in fasen steeds verder kortwieken.
O ja, en toen mijn krullen blond waren noemde iedereen me steeds ‘Gordon’.
Niet zo lang geleden vroeg ik me nog af hoe het komt dat in de jaren ‘70 de jongens volle (bakke-)baarden hadden en flinke snorren en dat dit vanaf de jaren ‘80 helemaal uit het straatbeeld verdwenen is.
Net toen ik dacht dat dit nooit meer terug zou komen verscheen de eerste serieuze baard op mijn netvlies op het hoofd van een modieuze twintiger.
Zelf ben ik geen overtuigd baarddrager. Ik heb alleen niet zo’n zin om me elke dag te scheren dus sinds kort heb ik dan een barbier waar ik elke week in de stoel ga zitten.
Ik kom daar gesoigneerd en ontspannen weer vandaan na een behandeling met warme en koude doeken, heerlijke zalfjes en koffie… bijna meditatief.
Eigenlijk is het weer terug in de tijd, maar Hairman vindt het een hele vooruitgang!
En u weet het: al die willen te kaap'ren varen moeten mannen met baarden zijn.
