Voor ieder wat wils
Ik acht de kans groot, dat je zo zin krijgt in chocola. Of specifieker: een paasei. Of je denkt aan het einde van deze column: nee, dat risico met die paaseieren ga ik niet meer nemen.
Heel vroeger had je een chocolade-ei. In één smaak. Melkchocolade. Daarna wist je: rood papier is puur, blauw is melk en lichte kleur is wit.
Vervolgens kwam groen, de hazelnoot.
Maar nu? Wat is oranje of paars of bruin of goud of zwart of blauw met stippen of geel met strepen?
Ik wil heel graag weten welke smaak er in dat papiertje verstopt zit, want ik ben niet per se dol op verrassingen als het om smaak gaat.
Is het ei gevuld met praline, karamel, nougat, marsepein, hazelnoot, kokosnoot, sinaasappel? Bevatten ze stukjes koekjes, krokante rijst, granen of noten in de chocolade voor een extra crunch? Zijn het eitjes met special smaken zoals koffie, kaneel, mint of speculaas? Zijn ze gevuld met likeur, likeurcrème of andere alcoholische vullingen?
Superleuk hoor, als die variaties, maar ik wil het graag van tevoren weten!(Krijg je al een beetje zin in een paasei?)
Want dan sta je in een winkel, bij een balie, krijgt een eitje aangeboden, je zegt ja, want je hebt een beetje zoete trek. En dan haal je een papiertje in een vage kleur van een paasei af en met een beetje pech ziet het paasei eruit als een supercliché paasei: bruin.
En dan stop je dat ei in je mond en word je verrast met een vulling die je niet thuis kan brengen. Je hersens gaan heel hard aan het werk (wat próef ik?). Spijt. Ja! En dan? Uitspugen is ook zowat als de baliemedewerker je glimlachend aankijkt. Of nog erger: de medewerker kijkt je aan met de triomfantelijke ja-ik-wist-dat-het-vies-was blik.
Heerlijk, die oneindige variatie. Maar ik houd het bij een veilig rood papiertje de komende dagen. Fijne paasdagen!
Marieke Craamer