Even bij Jan Hamming langs
NieuwsIn de brugklas vulde Wormerveerder Guus Bauer bij de beroepskeuze in dat hij muzikant of schrijver wilde worden. Al zag hij ook wel wat in een bestaan als profwielrenner. De leraar moest er hard om lachen, zei dat hij een komiek was.
Deze maand is Bauer onderweg met zowel een net verschenen elpee als een nieuw boek. En hij doet zijn rondje door heel Nederland op de fiets. “Nou,” meent Bauer, “eigenlijk heb ik het dus allemaal waar gemaakt. Want de reacties op Hondenmensen zijn positief, de meesten lezers vinden de stukjes heel geestig. En troostrijk.”
Bauer interviewde als journalist in de loop der jaren veel prominenten in binnen- en buitenland, vroeg ze, om het ijs te breken, altijd ook of ze een huisdier hadden. De gekste antwoorden, tot aan leguanen en opgezette paarden aan toe. Maar de meeste mensen bleken toch een hond te hebben.
Toen hij de verhalen van bekende wereldburgers en hun beste vrienden aan het bundelen was, kwam er net een buurtbewoner langs met een mooi hondenverhaal. En zo zijn ook in het twaalfde boek dat Bauer in de Zaanstreek heeft geschreven weer veel Zaankanters terechtgekomen, geïllustreerd en wel.
Bauer heeft als drummer of als bassist in verschillende bandjes gezeten, speelt nog dagelijks. Op dit moment zijn de jaren tachtig weer heel erg in. Een Brusselse platenmaatschappij besloot om oud werk dat nog nooit was uitgebracht van Nadagen op een elpee te zetten, waar er eerder vorig jaar al een verzamelaar met nederpop was verschenen met een paar nummers waarin hij ook figureerde.
Bauer werkt nu aan nieuwe liedteksten, is bezig met een ‘verboeking’ van een film en is bijna klaar met een nieuwe verzamelaar: Zaanse ballen. Zou dat alleen over voetbal gaan?