Wethouder Pieter Varekamp stopte ermee en deelt nu zijn verhaal

di 26 mrt, 18:30 Politiek

Op 5 maart kondigde Pieter Varekamp plotseling aan dat hij zich terugtrok als wethouder. Een onverwachte stap voor veel Westlanders. Nu het stof een beetje is opgetrokken wil Varekamp op verzoek van de redactie van Nieuwsblad Westland zijn besluit graag nog een keer toelichten. “Ik mis de stip op de horizon.”

Door Esdor van Elten

Zes jaar was Pieter Varekamp namens de VVD wethouder in Westland. Na een lange vergadering over de gang van zaken rond het HOT-perceel in Honselersdijk besloot hij, na ampel beraad, terug te treden als wethouder. Plotseling? “Op het oog misschien, maar er was wel een aanloop naartoe. Ik twijfelde al langer vanwege een aantal zaken.” De vergadering over HOT was wel de druppel die de emmer deed overlopen: “Ik dacht, moeten we dan echt zo met elkaar werken? De maat is een keer vol.”

Common sense

Met name de manier waarop in politiek Westland met elkaar wordt omgegaan was een belangrijke reden voor de wethouder om te stoppen. Niet dat hij kritiek niet hebben kan: “Ik ben zes jaar lang bestuurder geweest. Ik haak echt niet af bij het eerste zuchtje tegenwind. En kritiek is goed: dat dwingt tot nadenken.” Maar wat hij wel mist is de ‘common sense’ in die kritiek: ““Er wordt heel veel kritiek geleverd op wat er praktisch wel en niet goed gaat”, legt hij uit. 

Ik heb steeds op het standpunt gestaan dat het beter was de weg dicht te houden

“In het HOT debat richtte die kritiek zich vooral op wat ik volgens anderen had moeten doen. Zo werd me verweten dat ik dingen telefonisch had afgehandeld in plaats van naar Den Haag te gaan.” Hij zucht even. “Alsof we door de coronaperiode niet hebben geleerd dat je prima dingen telefonisch of digitaal kunt aftikken.” Ook in het dossier rond de Ambachtsweg in Wateringen was er kritiek op de wethouder. Hij zou een ‘twijfelachtige rol’ hebben gespeeld. Varekamp vindt dat hij daar niet onduidelijk in gehandeld heeft: “Ik heb steeds op het standpunt gestaan dat het beter was de weg dicht te houden. Uiteindelijk is onder druk van de werkzaamheden een proef gestart voor de opening ervan. Daarbij is altijd goed overleg geweest met bewoners en betrokkenen.”

Groter geheel

Maar los van de kritiek op details vindt Varekamp dat bij de bespreking van deze en andere dossiers in Westland te weinig gekeken wordt naar het grotere geheel: “Ik mis de stip op de horizon. Er wordt in het huidige klimaat teveel gekeken naar details en incidenten, en te weinig naar wat Westland echt nodig heeft.” Dat heeft ook te maken met het feit dat partijen zich soms te verplicht voelen richting hun achterban. 

“Maar je moet soms ook bewegen om verder te komen. Laten we meer naar de hoofdlijnen kijken en geeft het bestuur de ruimte om de details uit te werken. Daar hoort ook een goede persoonlijke omgang en vergadercultuur bij. Laten we elkaar aanspreken op de inhoud en niet op de persoon, en als je een voorstel afkeurt, kom dan met een beter plan.” 

‘Als je een voorstel afkeurt, kom dan met een beter plan’

Terugkijkend steekt Varekamp ook de hand in eigen boezem: “Niet alles is gegaan zoals het moest. Met name als het gaat om het contact met de raadsleden. Ik heb gemerkt dat daar grote behoefte aan is en dat had ik beter kunnen doen. Dat is dan ook een advies dat hij graag geeft aan zijn opvolger: “Blijf in goed contact met de raadsleden. Investeer daar tijd en aandacht in.”

Zware portefeuille 

Pieter Varekamp had in deze collegeperiode economie, mobiliteit, arbeidsmigratie en energietransitie in zijn portefeuille. Op al die gebieden is veel gaande, met de nodige ‘hoofdpijndossiers’ daarbij. Is deze portefeuille eigenlijk niet te zwaar voor één persoon? 

Ik zou graag zien dat ze in een volgende collegeperiode weer teruggaan naar zes wethouders, om zo de last te verdelen

“Achteraf gezien misschien wel. Het zijn allemaal interessante zaken, maar er gebeurt wel veel. Dat is ook een politieke keuze geweest: om van zes naar vijf wethouders te gaan. Ik zou graag zien dat ze in een volgende collegeperiode weer teruggaan naar zes wethouders, om zo de last te verdelen.” Want het is intensief werk: “Wethouderschap kost veel tijd. Daar kies je voor. Je doet het omdat je het leuk vindt en omdat je iets goeds wil doen voor Westland, maar het moet wel in verhouding staan. Je moet er meer energie van krijgen dan het je kost.”

Niet verzuurd

Dat laatste was niet meer in verhouding, en daarom legde Varekamp zijn taken neer. Dat vindt hij jammer, maar ik ben niet het type dat verzuurt. Er is in mijn wethoudersperiode ook wel een en ander bereikt. Er is een uitgebreide verkenning van het Openbaar Vervoer geweest. Daar zien we nu nog geen resultaten van, maar over tien jaar wel. Er zijn dingen verbeterd op het gebied van verkeersveiligheid en op het gebied van de huisvesting van arbeidsmigranten in de Hortibis en op de Kop van Honderdland. De samenwerking met de Metropoolregio gaat goed. Er zijn stappen gemaakt in de energietransitie en in duurzaamheid. De Flora Campus staat in de steigers. Dat zijn mooie resultaten. Maar de belofte om snel woningen voor starters te kunnen bouwen, die heb ik niet kunnen waarmaken. Dat betreur ik. Ik bedank iedereen die geholpen heeft om goede dingen te bereiken voor Westland en roep raad en college op elkaar meer te vinden. Dat is beter voor Westland!”