Alkmaarder scoort LP's met gevaar voor eigen leven

Rolf Barendrecht nam in 1999 de platenzaak Good Times onder aan de Friese Brug in Alkmaar over. De winkel ademt de sfeer van de jaren ‘70 en’ 80. De wanden zijn donkerblauw en knalroze geschilderd met posters, foto’s en lp-hoezen van popartiesten uit vervlogen tijden. Artiesten die tijdloze muziek hebben gemaakt. De winkel ademt die grootsheid uit. Bij binnenkomst voel je, in al je poriën, dat je deelgenoot wordt van deze geschiedenis. Honderden lp’s, singles, 12-inch maxisingles, dubbellp’s, cd’s staan keurig gesorteerd in bakken. Op de planken staan oude pick-ups en tuner-versterkers.

Reizen

Van 1992 tot 2007 reisde Rolf elke zes weken naar het buitenland voor de inkoop van lp’s. Europa, India, Azië. Zuid-Amerika was de beste plek voor platen van gekleurd vinyl en aparte persingen. Peru is het salsaland en Caracas is merengue. Helaas was Zuid-Amerika niet geheel zonder gevaar. Lp’s vind je niet in de dure winkelstraten of nieuwbouwwijken, maar op zoldertjes, in garages, winkeltjes in achterstandswijken waar je als gringo niet zeker bent of je ooit nog een sigaar kunt opsteken. Het is Rolf niet alleen te doen om de lp’s. Het avontuur. De kick van het onbekende. Het onderweg zijn. De verschillende culturen. Honderdtwintig keer naar Bogota, tachtig keer naar Caracas, dertig keer naar Buenos Aires, twintig keer naar Quito en vijftien keer naar Santiago de Chili. Dat hij drie keer onder schot gehouden is, drie keer een bloedvergiftiging opgelopen heeft en drie keer bijna verzopen is neemt hij voor lief. Een kat met negen levens. “Ik vloog altijd met Delta. Delta deed nooit moeilijk over de zware koffers. Op de heenreis had ik altijd een klein rolkoffertje bij me. Terug vloog ik met tweedehands Samsonite koffers vol met platen.”

FARC

“In 1993 was de FARC behoorlijk actief in Colombia. Het was een gevaarlijke tijd. Het eerste wat ze me daar leerden was hoe een pistool werkt, en dat je na acht uur ‘s avonds nooit moet stoppen voor een stoplicht. Geld wisselen deed je altijd met z’n tweeën. Per nacht werden er veertig moorden gepleegd in Bogota. Op een avond werd mijn taxi achtervolgd door een motorrijder. Bij het stoplicht werd de taxichauffeur uit de auto gesleurd en doodgeschoten op de motorkap. Ze lieten mij trillend zitten op de achterbank. Waarschijnlijk een afrekening. Ik ben nooit beroofd. Wel onder schot gehouden. Maar ik had geluk. Òf de politie kwam er net aan òf ik kon me eruit praten."

Café con leche

"Een andere zoektocht naar lp’s buiten Bogota verliep angstig. Ik had een afspraak ergens in een buitenwijk. De wegen waren allang niet meer van asfalt maar van zand. Na anderhalf uur rijden komen we aan bij een garage vol met lp’s. De eigenaar van de garage moet even weg en ik besluit wat te gaan drinken in het lokale café. Terwijl ik naar de bar loop en een café con leche bestel voel ik dat er iets niet klopt. De barman kijkt me aan met een blik van ‘Wat moet jij hier?’ De aanwezige gasten stoppen allemaal met praten en pakken allemaal hun mobiel. Op dat moment krijg ik kippenvel over mijn hele lijf en denk: ‘Ik moet hier heel snel weg'. Plotseling stopt er een auto voor het café en vier mannen stappen uit. Ze beginnen meteen in het plafond te schieten. De vrienden van de garage-eigenaar hebben me gered uit het café. Ik was anders zeker ontvoerd.”

De kamer van Toetanchamon

“Maar ik heb ook fantastische inkopen gedaan in Bogota. In 1992 kocht ik een lp van de Beatles. Een aparte plaat met de titel ‘Los Beatles Primero’, die ik nog nooit eerder had gezien. De plaat was in slechte staat en de hoes was aangevreten door muizen. Ik verkocht hem op een platenbeurs in Utrecht voor ruim 300 gulden aan een Engelsman. In Bogota vond ik er nog zes van betere kwaliteit, die ik vervolgens op een platenbeurs in Milaan verkocht aan een Oostenrijker voor 1300 gulden per stuk. Prachtig! Voor één verkochte lp kon ik weer een vliegticket naar Zuid Amerika kopen. Op een dag stapte ik naar binnen bij een schoenenwinkel in Bogota omdat ik twee bakken met lp’s zag staan. Terwijl ik in die bakken aan het zoeken was, zei de eigenaar dat hij boven nog meer platen had. Wij naar boven. Dat kamertje stond bomvol met lp’s. Ik sprong een gat in de lucht. De kamer van Toetanchamon. Allemaal gekleurd vinyl, wit, rood en blauw. Prachtig! Dit was de klapper van de eeuw. Ik heb alles gekocht. Mijn hele budget was er meteen doorheen.”

Pistool

“Toen ik in 2009 in Caracas voor de derde keer een pistool op mijn hoofd kreeg vroeg ik me af: ‘Waarom doe ik dit eigenlijk?’ Het was klaar. Ik stopte met reizen naar Zuid Amerika. Thuis heb ik geen pick-up en platen. Ik hoor de hele dag al muziek in de winkel. Thuis wil ik lekker in de tuin zitten. En in de toekomst wil ik ergens een blokhut met een veranda op het zuiden en een weids uitzicht.”

Tekst: Annette de Ruyter. Foto’s: Mary Brommer