Wijndal belichaamt bravoure AZ

Laten we het nog even over Owen Wijndal hebben. Het lefgozertje van AZ dat sinds z’n elfde als verdediger in Alkmaarse dienst voetbalt. Geboren in de Zaanstreek. Dat is extra mooi. Exponent van die schitterende jeugdopleiding van AZ. Drieënhalf jaar terug debuteerde Wijndal in de basis van AZ, thuis tegen PSV. Als jochie van 17. Maar al heel volwassen. Onbevangen, met lef, bravoure, durf en fysiek vermogen. Toen al. Ondanks zijn geringe lengte. 1,76 is niet bijster lang voor een verdediger. Al staat Wijndal op de linkerflank en kun je kopduels ook winnen door slimheid en sprongkracht. Vraag maar eens aan Hans Gillhaus, de voormalig Oranje- en AZ-spits - nog een centimeter korter dan Wijndal. Maar minstens zo kopsterk als wijlen Dick Nanninga (1,89 meter). Wijndal is vrij plotseling onomstreden geworden als linksback van het Nederlands elftal. Concurrentie heeft hij van Patrick van Aanholt, die een kans kreeg woensdag tijdens Polen - Nederland, maar die niet greep. Wijndal kreeg rust van De Boer. Mogelijke concurrentie is er ook van Blind op de linksbackpositie, maar die lijkt niet serieus omdat Blind de drive, dynamiek en aanvallende kwaliteiten van Wijndal ontbeert. Zo hebben we dus weer een vaste AZ’er in Oranje. Iemand die je als eerste noteert op het wedstrijdformulier, naast De Jong, Wijnaldum en Depay. Het is een poosje terug dat dat zo ging met een AZ’er. Exemplarisch voor de status van de club vandaag de dag. De belangstelling voor Wijndal zal na dit seizoen ongetwijfeld groot zijn, mits hij zijn vorm vasthoudt. Maar hij is al seizoenenlang erg stabiel. In de wetenschap dat het contract van de Zaandammer tot medio 2023 duurt, kan Max Huiberts financieel gezien hoog in de boom gaan zitten. En hij zal dat ook doen. De droomclub van Wijndal is Real Madrid. In het tempo waarin de linksback van AZ en Oranje zich nu ontwikkelt is dat geen utopie. Leef je droom, Owen Wijndal. Vive tu sueño. Pieter Visscher