Verhuisd van Schotland naar Alkmaar: Bernadette en Dougie werden smoorverliefd

Dougie is een Australiër met Schotse roots, Bernadette is een Nederlandse. Het stel woonde vijftig jaar in Schotland. Dougie werkte als wiskundeleraar en Bernadette was maatschappelijk werker in een gevangenis. De onzekerheid die de Brexit voor niet-Britten met zich meebrengt is volgens Bernadette enorm. Hun rechten als Europeaan zijn niet gegarandeerd, bankrekeningen kunnen opgeven worden en het ook het opgebouwde pensioen is niet gegarandeerd. Daarnaast neemt de polarisatie tussen katholieken en protestanten alleen maar toe en daarom koos het stel eieren voor zijn geld en waagde de overstap naar Nederland. Alkmaar werd een verademing.

"We vinden het hier geweldig. Het is een heel gezellig buurtje. De mensen zijn vriendelijk, zeggen elkaar gedag en vanaf deze locatie loop je zo de stad in. Dat doen we dan ook dagelijks. Dan drinken we wat op de Platte Stenenbrug. De serveerster kent ons inmiddels! Ik denk serieus dat we in één jaar Alkmaar meer mensen hebben ontmoet dan in dertien jaar Bo'ness, het stadje in Schotland waar we de laatste periode in Schotland verbleven."

Vervelen

In Alkmaar vervelen Dougie en Bernadette zich geen seconde. "Ik heb een boek geschreven: 'Growing up in the Australian bush' dat binnenkort wordt uitgegeven. Aan een Nederlandse vertaling wordt gewerkt", vertelt Dougie in het Engels, met tussendoor een paar Nederlandse woordjes. "Over de taal gesproken. Het is 'amazing' dat jullie taal steeds meer Engelse woorden gebruikt. Volgens mij hoef ik de taal helemaal niet meer te leren, want over vijf jaar spreken jullie allemaal Engels", lacht Dougie. Naast drie keer per week tennissen pakt Bernadette dagelijks de fiets voor een frisse neus. "Heerlijk! Het is zo fijn dat iedereen hier fietst. Ik pak zelden de auto en fiets zo veel mogelijk. We fietsen vaak naar de molen bij Schermerhorn. Dan drinken we daar een kopje thee en fietsen weer naar huis. Een heerlijk ritje van drie kwartier door de polder. In Schotland is fietsen levensgevaarlijk, want je wordt zo van de sokken gereden. Bovendien barst het er van de heuvels; met je boodschappentas de heuvel af gaat dan nog wel, maar heuvel op?!"

Haviksogen

Natuurlijk was het ook wennen, bijvoorbeeld aan alle Nederlandse regeltjes. "Neem nu het parkeren", vervolgt Bernadette. "Je hebt echt haviksogen nodig om precies te weten waar je wel en niet mag parkeren. Ook moest ik ontzettend wennen een die grote rotondes; daar begreep ik in het begin niets van en reed telkens verkeerd. Zo ben ik een keer per ongeluk door rood gereden omdat ik weer eens verkeerd zat. De politieman die mij staande hield hoorde mijn accent, schatte de situatie gelukkig goed in en deed het af met een waarschuwing. Inmiddels heb ik de rotondes onder de knie."

Familie

Het afgelopen jaar hebben tientallen vrienden en familieleden hun nieuwe stek in Alkmaar bezocht. Bernadette: "We krijgen steeds hetzelfde verhaal te horen: 'hier wil ik wel wonen!'. Iedereen is superenthousiast over Alkmaar en ze willen hier allemaal wel wonen. Wat ze opvalt? Dat de mensen vriendelijk zijn en dat er een relaxte sfeer in de stad hangt. Dat is in Schotse steden vaak écht anders, daar is het vooral luidruchtig en agressief. Mijn kleindochter vond het hier zó leuk dat ze volgende zomer in de horeca wil werken. Ook mijn kleinzoon bezocht ons op Lichtjesavond. Hij wilde graag zelf een rondje Alkmaar doen en we ontmoetten hem later die avond op de Platte Stenenbrug. Hij had een big smile, want hij vond het prachtig. Ook de stad die zo goed is onderhouden maakt indruk op onze bezoekers. In Alkmaar gaan we oud worden, dat staat wel vast. Trouwens..oud worden? Ik ben al bijna zeventig!".