Alice van Nimwegen heeft Telechiu in haar hart gesloten

Door Morvenna Goudkade

BOSKOOP – Alice werd geboren in Den Haag en groeide op in Voorschoten. Ze studeerde pedagogiek en filosofie in Leiden en ging lesgeven aan de Katholieke Hogeschool in Den Haag. Ze had diverse relaties, maar rond haar dertigste kwam de grote liefde in haar leven. “Ik zag Ton op een cursus filosofie. Ik werd voorgesteld, keek in zijn ogen en wist: dit is hem.” Ze trouwden en kregen twee kinderen. Het stel verhuisde vervolgens naar Boskoop en Alice besloot voor zichzelf te beginnen.

“Ik ben in Boskoop met een adviesbureau voor ouders gestart, op christelijke grondslag. Hulp bij de opvoeding van kinderen met gedragsproblemen.” Het bureau gaf op langere duur niet de voldoening die ze hoopte. Alice merkte dat ze een passie had voor creativiteit en dat ze dat wilde delen met veel meer mensen. “Ik ben gestopt met het bureau, ben mijn passie gevolgd en ben begonnen met creatieve groepen voor kinderen en volwassenen. Vervolgens heb ik een gebedsgroep gestart en een huisvrouwengroep. De bijbel was hierbij mijn inspiratiebron.”

Ze begon met deze vrijwilligersactiviteiten vijftien jaar geleden, de groepen bestaan nog steeds, al heeft Alice niet meer de dagelijkse leiding. Dat lukt niet meer door haar werkzaamheden voor Stichting Aria, waarvoor ze veel in Roemenië verblijft.

Het verhaal van Stichting Aria begon met drie vrouwen die elkaar niet kenden, maar alle drie contact hadden met Elena. De Roemeense verkocht de daklozenkrant bij de supermarkt aan de Linnaeusweg. Ze was naar Nederland gekomen om geld te verdienen om haar achtergebleven gezin te onderhouden, maar dit lukte nauwelijks, terwijl er ook geen geld meer was voor de terugreis. Alice en haar medebestuursleden Jolanda Mohanu en Nellie Weerheim trokken zich haar lot aan. Elena werd geholpen om terug te keren naar Roemenië en Stichting Aria adopteerde haar dorpje Telechiu. Alice heeft inmiddels haar hart eraan verpand.

Hulptransporten

“Ton en ik gaan al jaren naar Telechiu,” vertelt Alice. Ze is net teruggekeerd van een wekenlang verblijf en laat een fotocollage zien van allerlei activiteiten en gebeurtenissen. “In de zeven jaar dat we er komen is er al zoveel verbeterd. In het begin zagen we de ergste nood: honger, geen huis, geen zorg voor ouderen en gehandicapten. We zijn begonnen met hulptransporten en huizen opknappen en zijn steeds verder gekomen. Inmiddels hebben we een activiteitenboerderij gekocht, waar we van alles organiseren: kookprojecten, jongerengroepen, taallessen.”

Alice legt uit wat de naam betekent: “Een aria is een muziekstuk voor één persoon. Elk vogeltje mag zingen zoals het gebekt is. Maar ‘aria’ betekent ook ‘dorsvloer’ in het Roemeens. De dorsvloer als symbolische plaats waar geloof en werken samenkomen.” Het geloof is belangrijk voor haar. “God is op wie ik vertrouw.”

Levenswerk

Ze vertelt dat er soms ook teleurstellingen zijn, maar dat kleine dingen haar heel gelukkig kunnen maken. Zoals het contact met Sebi, een meervoudig gehandicapte jongen waar ze een band mee heeft gekregen. “Door hem alleen maar aandacht te geven, kun je al zoveel betekenen. Het is zo dankbaar.” Ze besluit: “Ik weet: dit is mijn bestemming, ondanks alle weerbarstigheid. Wie weet ga ik er nog eens wonen. Het voelt als mijn levenswerk.”