‘Voedselbank nog steeds hard nodig’
We zijn uit de crisis, maar dat geldt niet voor iedereen. Al stijgt de welvaart, de behoefte aan voedselhulp neemt alleen maar toe. Care for Family in Waddinxveen verstrekt voedselpakketten aan 230 gezinnen in Boskoop, Waddinxveen en Moerkapelle. Elke week zijn er nieuwe aanvragen. Oprichtster Suzanne Hetyey luidt de noodklok.
“Mensen zijn weleens verbaasd dat wij het zo druk hebben,” zegt Suzanne (54). “Dat zoveel mensen aankloppen voor voedselhulp. Het gaat toch weer goed in Nederland? Ja, maar niet voor iedereen. Rijke mensen worden rijker, arme mensen worden armer. De voedselbank is nog steeds hard nodig.”
Ze vertelt dat mensen vaak worden aangemeld door hulpverleningsinstanties. “De mensen hebben allemaal een verhaal, in de bijstand, werkeloosheid, schuldsanering, in de problemen gekomen.” Dat de aanmeldingen alleen maar toenemen en er weinig uitstroom is, baart haar zorgen. “Het is voor veel mensen een noodzakelijke voorziening geworden. Zij hebben nauwelijks geld voor eten als de vaste lasten zijn betaald.”
De hulpvragers komen uit allerlei culturen, zegt Suzanne. “Naast Nederlanders hebben we veel mensen uit de Marokkaanse gemeenschap. Een nieuwe groep bij de voedselbank zijn de vluchtelingen. We hebben zo’n vijftig gezinnen uit Syrië, Sierra Leone, Afghanistan, Eritrea en Somalië.”
Care for Family houdt om de week een voedseluitleen, op de locatie aan de Noordkade in Waddinxveen. Mensen komen zelf naar de voedselbank om hun voedseltas samen te stellen. “Het is goed als mensen zelf kunnen kiezen,” vindt Suzanne, die vertelt trots te zijn op de kwaliteit van de voedselhulp. “We bieden veel gezonde producten aan, ook biologisch. Gezonde voeding is van groot belang.”
Ze werkt bij de voedselbank met een groot aantal medevrijwilligers, zoals oud-verpleegkundige Addy Kerkhoff. “Ik ben twee jaar geleden met pensioen gegaan. Ik had geen zin om thuis te gaan zitten,” vertelt Addy. Ook Syriër Wael Akawi (27) is vrijwilliger. “Ik help bij de voedseluitleen, het transport en de kledinginzameling,” zegt Wael, die redelijk Nederlands spreekt. Hij is met zijn vader, die huisarts is, in Nederland. Zijn moeder en zus zijn nog in Syrië.
Suzanne vraagt zich inmiddels af hoe het verder moet. “Elke week nieuwe aanmeldingen. We kunnen het bijna niet meer aan.” Ze begon dertien jaar geleden met een verwenmiddag voor vrouwen. “Toen hoorde ik hoe moeilijk het was, zelfs geen geld voor eten. Ik wilde helpen.” Dat ze later een grote voedselbank zou runnen, had ze niet kunnen denken. “Ik ben heel dankbaar dat ik dit kan doen, maar mijn droom is om de voedselbank te kunnen opheffen.” Door Morvenna Goudkade
