Boskoopse Christel is gepest: ‘Ik ben nu eindelijk trots op mezelf’
BOSKOOP – Ze werd vroeger gepest en niet zo’n beetje ook. Jarenlang ging Christel Tekelenburg (19) hieronder gebukt, maar die tijd is voorbij. Ze heeft het heft in eigen handen genomen. Christel gaat het gesprek aan met de mensen van toen en wil trainingen gaan geven over pesten. Ze is vastbesloten om het negatieve om te zetten in iets positiefs.
Morvenna Goudkade
Als kleuter is bij Christel een taalontwikkelingsachterstand vastgesteld. Daar is nu niets meer van te merken: ze formuleert vlot, praat open en heeft een grote woordenschat, maar destijds ging ze naar het speciaal onderwijs in Gouda. “Toen ik naar een andere school ging, begon het pesten. In groep 4, ik was toen zeven of acht jaar. Het begon ermee dat ik werd buitengesloten. Ook werd gedaan of ik besmettelijk was en ben ik soms geslagen.”
Wat pesten met je doet is bijna niet te beschrijven
Op de middelbare school ging het pesten door. “Die school stond letterlijk naast de basisschool en veel van de kinderen gingen mee, dus ik bleef met de pesters. Pas in de laatste jaren zwakte het wat af.”
Het was een zware tijd, zegt Christel. “Wat pesten met je doet is bijna niet te beschrijven. Je wilt onzichtbaar zijn; je hebt geen zelfvertrouwen meer. Ik dacht weleens: als het leven zo moet zijn, hoeft het voor mij niet. Maar ik ben doorgegaan.”
Op foto’s van vroeger zie ik het verdriet in mijn ogen
Ze wilde altijd al de zorg in, vertelt ze. “Ik wil anderen helpen. Iemand zei me eens: met jouw achtergrond gaat dat niet lukken, maar ik ben toch naar het mbo gegaan. Ik zit nu in het laatste jaar van mbo zorg en welzijn.”
Ik wil trainingen gaan geven op scholen
Christel wilde de kinderopvang in en werkte daaraan. Tot er vorig jaar iets gebeurde. “Ik ging oppassen en hoorde dat mijn oppaskindje werd gepest op school. Toen dacht ik: dit moet stoppen. Ik moet nú mijn verhaal gaan delen, het opengooien, mensen spreken. Toen is het balletje gaan rollen.” Ze is vastberaden: “Ik ben in gesprek gegaan op mijn vroegere basisschool. Door het pesten heb ik niet meegedaan aan de musical in groep 8 en aan het eindfeest. Dat vind ik heel erg; het gevoel dat me dat is afgenomen. Het was heel goed om alles te bespreken, achteraf was ik erg opgelucht. Ook wil ik in gesprek met pesters van toen. Ik heb contact gelegd met een van hen. Ik wil uitleggen wat het met mij heeft gedaan. Maar ik wil ook vragen: wáárom?” Ze heeft besloten om trainingen te gaan geven, op scholen en misschien ook bij bedrijven. Trainingen voor kinderen en volwassenen over pesten. Ze is bezig haar eigen bedrijf te starten: ‘In andermans schoenen staan’. “Ik wil dat mensen inderdaad in elkaars schoenen staan. Elkaar rollen spelen en voelen hoe dat voelt.” Christel werkt hard aan haar plannen. Ze bouwt haar eigen website, legt contact met gemeentes, scholen en instanties en werkt aan haar trainingsprogramma’s. Ze gaat andere mensen uitnodigen zich bij haar aan te sluiten, met trainingen over onderwerpen als discriminatie of seksuele identiteit. Ondertussen rondt ze ook haar opleiding zorg en welzijn af en heeft een bijbaan in de horeca. “Ik ben nu eindelijk trots op mezelf”, zegt de negentienjarige. “Als ik naar foto’s kijk van vroeger, zie ik het verdriet in mijn ogen. Als ik naar foto’s kijk van nu, zie ik dat ik gelukkig ben.”
Dit is de rubriek Rosarium Gesprekken, deel 359
