‘Het zwembad is één grote familie, het hoort bij ons’

Nieuws
De zusjes Slappendel uit Hazerswoude-Dorp, Sylvia (links) en Louiza, zetten de zwembadtraditie van hun familie voort.
De zusjes Slappendel uit Hazerswoude-Dorp, Sylvia (links) en Louiza, zetten de zwembadtraditie van hun familie voort. (Foto: Morvenna Goudkade)

HAZERSWOUDE-DORP - In het dorp kent iedereen de zusjes Slappendel, want iedereen kent dorpszwembad De Hazelaar. Louiza Bikker-Slappendel (34) en Sylvia Koot-Slappendel (32) groeiden op in Hazerswoude, in een echte ‘zwembadfamilie’. Hun ouders, Jan en Anneke, waren vanaf de start als vrijwilliger betrokken bij De Hazelaar. Dochters Louiza en Sylvia traden in hun voetsporen.

Morvenna Goudkade 

Wat was het laatste zwembadfeestje? Het antwoord komt meteen. ,,Het pannenkoekenfeest”, roepen de zusjes in koor. ,,Meer dan tweehonderd kinderen, onze vijf pannenkoekenbakkers konden het nauwelijks aan, haha.”

Het kinderfeest, op 17 juli, is een van de vaste onderdelen tijdens het seizoen van De Hazelaar. Het openluchtbad wordt sinds 1993 volledig gerund door vrijwilligers, inmiddels al 28 jaar. Vorig jaar moest De Hazelaar de deuren gesloten houden, voor het eerst in de geschiedenis. Dit jaar is het dorpszwembad weer voorzichtig opengegaan, met stapsgewijze versoepelingen. De zusjes zijn opgegroeid met het zwembad, vertellen ze. ,,Onze ouders waren dan bezig als vrijwilliger en wij wisten ons ook heel goed te vermaken. Onze moeder vertelt weleens dat wij iedereen kenden en overal een praatje gingen maken. Dan zaten we bijvoorbeeld gezellig te kletsen bij de mevrouw achter de kassa.” 

Inmiddels zijn ze allebei getrouwd en hebben jonge kinderen. Sylvia werkte als pedagogisch medewerkster, maar is nu even ‘huismoeder’. Zus Louiza werkt als verzorgende en voedingsassistente. Eerst bij zorgcentrum Floravita in Boskoop, nu bij Souburgh in Waddinxveen. 

‘Wij gingen mee met onze ouders, onze kinderen gaan mee met ons’

Maar wat ze verder ook doen, voor allebei geldt: van april tot september is het tijd voor De Hazelaar. ,,We zijn samen begonnen in de activiteitencommissie, veertien jaar geleden”, blikt Louiza terug. ,,We regelden van alles: de zeskamp, de zwemvierdaagse, heel leuk om te doen.” De zusjes zijn ook actief in het bestuur van De Hazelaar. Sylvia was al een tijdlang bestuurslid, zij is nu afgelost door Louiza. 

Allebei zijn ze druk met planningsactiviteiten: Louiza met de planning van de kassamedewerkers, Sylvia met de planning van toezichthouders en EHBO’ers aan het bad. 

Waarom het zwembad? Waarom zetten ze zich hiervoor in? De zusjes kijken elkaar even aan. ,,Het is heel dorps”, begint Louiza. ,,Het zwembad is één grote familie, het hoort bij ons.” Zus Sylvia wil het ook niet missen. ,,Het is ‘ons kent ons’. Wij gingen mee met onze ouders, onze kinderen gaan mee met ons.” Louiza knikt: ,,Zij zijn de vrijwilligers van de toekomst.” 

Er zijn wel uitdagingen, zo blijkt. De planning rond krijgen, is moeilijker geworden sinds corona. ,,Er zijn vrijwilligers uitgestroomd”, vertelt Sylvia. ,,Vooral oudere vrijwilligers die heel vaak beschikbaar waren. Daar moeten we soms drie keer zoveel vrijwilligers tegenover zetten, om hen te vervangen. Zeker aan het bad is dat weleens lastig.” 

Ondanks de planningsperikelen betekent De Hazelaar toch vooral positiviteit, vinden de zusjes. ,,Mensen ontmoeten elkaar, kinderen spelen met elkaar. Het is heel gezellig, er is een goede sfeer. Dat horen we ook vaak van onze bezoekers.” Die bezoekers komen uit de hele regio, weten Sylvia en Louiza. ,,Uit Boskoop en Benthuizen, maar ook uit Delft en Den Haag. Laatst was er een meneer uit Alphen, die vond het zo leuk bij ons. Hij is een patatje gaan halen voor de badmedewerkers, omdat hij het heel bijzonder vond dat wij dit allemaal vrijwillig doen.”

Dit is de rubriek Rosarium Gesprekken, deel 347