Eigenwijks wenst een gelukkig nieuwjaar vanuit de huiskamers

Algemeen
Dick Glastra van Loon (rechts) introduceert de nieuwe voorzitter Al M'charek.
Dick Glastra van Loon (rechts) introduceert de nieuwe voorzitter Al M'charek. (Foto: )

NIEUW-WEST - Geen Meervaart, maar huiskamers. Geen handen schudden, maar zwaaien in de webcam. Via Zoom kon de Nieuwjaarsreceptie van stichting Eigenwijks, de bewonersbelangenorganisatie in Nieuw-West, toch doorgaan tijdens deze tweede lockdown. En dat werd gewoon weer een feestje.

Honderd zoomende gasten konden erin; voor de rest was er een livestream op Facebook. En zo kwamen vele bewoners van Nieuw-West toch bijeen om op het nieuwe jaar te proosten, om de altijd weer pakkende en gelaagde toespraak van Eigenwijksdirecteur Dick Glastra van Loon te horen en dit keer ook om kennis te maken met de nieuwe voorzitter, nadat de dit jaar afgetreden Lieke Mensink nog één keer door alle zoomers werd uitgezwaaid.

Goede buur

Vanuit opa’s huiskamer, de ouderwets knus ingerichte ruimte in Eigenwijksvestiging De Serre, stelde Glastra van Loon hem voor: Al M’charek. Graag steekt hij zijn spaarzame tijd in het voorzitterschap. M’Charek: “Een goede buur is beter dan een verre vriend, leerden mijn ouders mij al jong. Zij waren betrokken bij hun omgeving. Eigenwijks is dat ook en dat spreekt mij aan.” De kersverse voorzitter wil graag bijdragen aan de missie van Eigenwijks: buurten leefbaar maken en houden, mensen elkaar laten ontmoeten, naar elkaar laten luisteren, er voor elkaar zijn en vooruit komen.

Na de breakout rooms, de aparte ruimtes bij Zoom om in een kleiner gezelschap te praten met elkaar, was er muziek van bewoner Carol Bounaparte en tijd voor de directeurstoespraak waarvan de trefwoorden, zoals gewoonlijk, dagen van te voren op social media waren vrijgegeven. Iets met pannenkoeken zou het worden, maar ook met prikkeldraad. En daarvoor ging Glastra van Loon ver terug in de tijd, toen hij met zijn ouders, broers en zussen op vakantie was op de boerderij van tante Aaltje en tante Neeltje op Terschelling.

Pannenkoeken

Vers in zijn herinnering is het prikkeldraad waar hij zich als zesjarige al vliegerend aan bezeerde. Maar ook de pannenkoeken die hij bij het avondeten kreeg als troost. Moraal van het nostalgische verhaal: er is pijn (prikkeldraad) en fijn (pannenkoeken). Glastra van Loon: “Tussen ouders en kinderen is pijn en fijn iets heel vanzelfsprekends, tussen volwassenen is dat lang niet altijd.” In het werk bij Eigenwijks ziet de directeur veel voorbeelden waarbij pannenkoek en prikkeldraad goed hand in hand gaan. Bijvoorbeeld de maaltijden (fijn) voor eenzame (niet fijn) buurtbewoners. Of de aankondiging dat ongedocumenteerde vluchtelingen in een opvang in de buurt komen wonen, dat zowel angst (waarom hier?) als inzet (wat kan ik voor deze mensen betekenen?) oproept. “Pannenkoek en prikkeldraad kunnen heel goed samen. Ze horen bij elkaar. Ze leveren samen meer op dan apart. Het is de rol van Eigenwijks die beide werelden te verbinden en om met elkaar in een fijne ambiance in gesprek te gaan.”

Prikkeldraad

De link is natuurlijk snel gemaakt naar afgelopen jaar. Een jaar met erg veel prikkeldraad, maar toch ook met pannenkoek. Glastra van Loon: “Veel bewoners spannen zich in voor medebewoners; met gratis maaltijden, met laptops voor kinderen, een bezoek in de tuin van een verzorgingstehuis, online yogales en meer. In tijden waarin de nood hoog is, willen mensen van betekenis zijn voor een ander.” Die ‘enorme pannenkoek’ zag de directeur ook dit jaar. “Eigenwijks houdt zich bezig met wat bewoners beweegt. Wat bewoners beweegt gaat altijd over pijnlijke en fijne gevoelens. Zo is het leven. We krijgen een mooiere wereld, een mooier Nieuw-West, als we pijn en fijn hand in hand kunnen laten gaan. In 2021 zal ik onze medewerkers meenemen in dit gedachtegoed en hun de handvatten geven om dit in praktijk toe te passen.” Er is maar één soort prikkeldraad; gevlochten ijzer met prikkels, zo besloot Glastra van Loon. “Maar er zijn talloze varianten pannenkoek. Iedereen heeft een associatie met pannenkoek. En die smaakt altijd fijn.” En toen werd er geproost.

Shirley Brandeis