‘Zo simpel kan het zijn: iemand weer even laten glimlachen’

‘Langzaam raak je elkaar dan toch een beetje kwijt, omdat je elkaar niet meer automatisch ziet’

“Ik ga elke dag even langs mijn ouders. Afstand houden doet pijn, vooral omdat mijn vader het wegens dementie niet begrijpt. Corona treft zo ook onze familie, al zijn we niet ziek geworden.”

Eigen zorgen

“Ik ben graag onder de mensen, zowel privé als voor mijn werk. Verbinden, adviseren en zo tot een betere buurt komen is wat ik elke dag doe. En dat brokkelt door corona af. Mijn voetbalmaatjes, waarmee ik een paar keer per week afsprak, zie ik niet meer op het veld. De groep was meer dan voetbal, het was ook praten, horen wat er speelt, elkaar steunen. Langzaam raak je elkaar dan toch een beetje kwijt, omdat je elkaar niet meer automatisch ziet. Omdat mensen hun handen vol hebben aan hun eigen zorgen.”

Iets betekenen

“Dat zelfs sterke mensen omvallen, vind ik zorgelijk. Ook ik moest mezelf herpakken toen de eerste lockdown begon. Ik trok me even terug, maar dacht ook: dit is niet het moment om zwak te zijn. Eruit gaan, iets voor anderen betekenen, dat was wat me hielp. Gelukkig kan ik voor veel bewoners iets betekenen. Maar een luisterend oor via de telefoon is toch anders. Via Zoom werkt voor velen niet; door hun leeftijd of omdat ze de taal niet voldoende machtig zijn.”

Soep en buurtvaders

“Mensen leven op eilandjes nu, lijkt het wel. Nieuws, bijvoorbeeld dat iemand is overleden, bereikt me later dan normaal. Ik doe er alles aan om dat informele contact overeind te houden. Ik help bewoners zich aan te melden voor de Soep Support, waarbij vrijwilligers in de buurt elke week een kop soep met een broodje uitdelen. Ik hield met de buurtvaders toezicht tijdens de ramadan, tijdens oud en nieuw en recent nog tijdens de onrust rond de avondklok.”

Mooie dingen, groot en klein

“Mensen zijn wanhopig en missen informatie, merk ik. Een flyer in de bus of een website bereikt niet iedereen. Daar wil ik helpen en dat maakt me vrolijker. Er is veel om vrolijk van te worden. Ik zie zoveel mooie initiatieven, zoveel meer mensen groeten elkaar op straat, zoveel aardige mensen die iets voor een ander doen. Grootse dingen, maar ook heel veel mooie, kleine dingen. Het hoeft ook allemaal niet zo groots als je iets wilt doen in deze tijd. Zoom in op je buurt, op je straat. Een lief kaartje dat een bewoner me stuurde, deed me zo goed. Zo simpel kan het al zijn om iemand weer even te laten glimlachen in deze moeilijke tijd.”

Shirley Brandeis