‘Er is niemand meer die zo over me waakt zoals zij’

Hoe begon vorig jaar de coronaperiode voor je?

“Toen we in Nederland met de pandemie te maken kregen, hielden we ons meteen aan de nieuwe regels. Geen handen schudden, niet omhelzen, afstand houden. Dat was moeilijk richting mijn ouders, maar niet het ergste. Mijn vader kreeg een herseninfarct, mijn moeder viel. Ze hadden allebei zorg nodig en dus kwam, naast onze hulp, ook de Thuiszorg bij hen langs. De zorg werd zo intensief dat ze naar een verpleeghuis gingen, waar mijn vader enkele dagen later koorts kreeg. Hij bleek positief, een dag later ik ook, daarna mijn man Jaap en toen ook mijn moeder. Zij is op 18 april overleden. Mijn vader zes dagen later.”

Hoe verliep de ziekte bij jou?

“Koorts, een grieperig gevoel en mijn reuk is nog steeds weg. Ik doe nu reuktraining met geurtjes in een potje. Kruidnagel, eucalyptus, limoen; ik ruik er weinig van. Maar dat kan nog terugkomen. Het lastigste van de ziekte vond ik dat ik niet erbij kon zijn toen mijn ouders naar het verpleegtehuis verhuisden. Door corona was alles afgesloten. Ik kon niet helpen uitpakken, het niet voor hen gezellig maken.” 

Hoe kijk je nu terug op die tijd? 

“Het was een hele moeilijke tijd, maar ik ben ook dankbaar dat ze niet zonder elkaar door hoeven. En ook: ze waren op leeftijd, 89 en 91 jaar, en het ging al slechter. Eens houdt het op, maar je mist ze. Ik had ze zo graag de bruiloft van hun kleinzoon mee willen laten maken. Hun nette kleren hadden ze al aangeschaft. En ik wou dat het niet zo was geëindigd. Ik ziek, mijn moeder op sterven. Gelukkig konden mijn kinderen bij haar zijn. Mijn vader troostte ik via Facetime, terwijl ik bij hem wilde zijn. Toen hij heel slecht ging, mocht ik gelukkig op zijn kamer slapen. Hij was speciaal daarvoor overgeplaatst naar een ander tehuis. Lag ik aan het voeteneind de hele nacht te luisteren naar zijn ademhaling. Er was ook nog een moment van herkenning. En toen was het over.”

Hoe ging het daarna, nog in lockdown?

“Mijn moeder was toen nog niet begraven. PC Uitvaart heeft er alles aan gedaan om ze een gezamenlijke begrafenis te geven. Dat was heftig, maar fijn. Ze waren altijd samen, dus mooi ook dat ze toen samen waren. De toespraken waren prachtig, er is een fotoreportage van de dienst gemaakt. Jaap kon wegens besmettingsgevaar niet bij de begrafenis binnen zijn. Buiten sloot hij gelukkig wel aan. Er waren dertig mensen bij, waar dat er minstens tweehonderd hadden kunnen zijn. Ze waren geliefd en bekend in de buurt vanwege hun marktkraam, de Snoepkoning, op het Bos en Lommerplein meer dan vijftig jaar.”

Welk impact heeft corona op je leven nu nog?

“Je mist je uitjes. We houden ervan naar een stadje te gaan, maar je kunt geen terrasje pakken, alles is dicht. Op mijn werk in de apotheek is het ook soms ingewikkeld. Er mogen maar twee klanten tegelijk binnen. Dat levert lange rijen buiten op. Gelukkig zijn klanten begripvol. Maar ik mis vooral mijn ouders. Er is niemand meer die zo over me waakt zoals zij dat deden. Toch voel ik ze en soms hoor ik ze zeggen: “moppie, alles komt wel goed”. Maar er is wat weggevallen en er is in deze tijd niet veel afleiding. We proberen het contact met vrienden aan te houden, fietsen en wandelen veel, steeds een ander rondje, en gelukkig heb ik mijn werk buitenshuis. Thuiswerken is niks voor mij. Door de vaccins zal het leven hopelijk weer een beetje makkelijker worden. Ik kijk er erg naar uit.”

Wil jij ook iets kwijt over jouw ervaring met corona? Mail naar corona.sdnw@amsterdam.nl....

Shirley Brandeis