‘Met een hond kom je gemakkelijk met anderen in contact’

Ad van Dam

‘Ik hou van tuinieren, maar ook van de gezelligheid van het centrum. Hier leef en geniet ik’

“Ik ben in Amsterdam geboren en heb op verschillende plekken in Amsterdam gewoond. Nu woon ik alweer vier jaar aan de rand van Amsterdam Nieuw-West, met mijn vrouw en onze lieve Duitse herder Sem. We wonen hier helemaal buiten de stad, op het platteland, maar toch ben je zo in de binnenstad. Ik hou van tuinieren, maar ook van de gezelligheid van het centrum. Hier leef en geniet ik. Achter ons huis is een grote tuin. Hier hoeven we voorlopig niet meer weg. Misschien over twintig jaar, wanneer ik de boel niet meer kan bijhouden. Die grote tuin wordt dan wel een dingetje. Dat we op een gegeven moment zeggen, laten we dit toch maar verkopen en naar een appartement gaan dichterbij de stad. Maar voorlopig nog niet hoor. Hier voel ik me vrij en veilig.”

Weggepest

“Ik heb ook in Slotermeer gewoond. Maar daar heb ik helaas geen goede herinneringen aan. Eerst was er niets aan de hand. Totdat mijn toenmalige vriendin bij me kwam wonen. Toen veranderde alles. Dat was niet leuk. We werden gewoon weggepest. We werden door de buurkinderen uitgescholden. Een jongetje van zo’n tien jaar riep ‘vieze pot’ tegen m’n vriendin. Zij pakt hem vast en zei: ’weet je wel waar je het over hebt?’. Daarop werden we bedreigd door zijn oudere broers. Verschrikkelijk. Ik voelde me in mijn huis niet veilig meer. Dat is heel erg hoor. Toen hebben we besloten daar weg te gaan.”

Werk

“Ik werk als examinator bij het CBR op Sloterdijk. Ik doe dat een dikke twintig jaar. Nieuw-West is het examengebied. Een rijexamen duurt alles bij elkaar vijfenvijftig minuten met begin- en eindgesprek. Leuk werk hoor. Elk uur is anders. Elk mens is anders. Op mijn werk kan ik mezelf zijn. Iedereen weet hoe het bij mij in elkaar zit. De collega’s en ook de instructeurs. Op het werk worden wel grappen gemaakt, maar daar doe ik zelf ook aan mee hoor. Er zijn ook andere lesbische examinatoren op mijn werk. Best veel eigenlijk. Dat weten we van elkaar. Het is geen issue. Het is best wel een stoer beroep natuurlijk.”

Vlag uit!

“Onlangs hebben we het huis weer eens opgeruimd. Toen kwam de regenboogvlag weer tevoorschijn. Wanneer we een feestje geven, gaat de vlag uit. De dag nadat we officieel getrouwd zijn, gaven we hier een groot feest. Ja, dan wappert die vlag aan de voorgevel. Er stond een grote tent in de tuin en er waren zo’n honderdtwintig gasten. Doordat we de vlag hadden uitgehangen, kon iedereen gemakkelijk zien waar het feest was! Soms vergeten we hem weer binnen te halen, dan hangt die gewoon twee weken te wapperen.

Naast het gebouw van het CBR staan drie hoge vlaggenmasten. Maar daar hangen nu geen vlaggen. Ik kan eens voorstellen om daar tijdens de Pride ook de regenboogvlag uit te hangen.”

Toleranter

“Ik denk dat we toleranter ten opzichte van elkaar moeten worden. Dat we meer met elkaar in contact moeten komen. Samen feesten organiseren. Praten, ontmoeten, elkaar leren kennen en respecteren. Wanneer je een hond hebt, gaat het een stuk makkelijker. Dat merk ik wanneer ik met Sem in het park wandel. Met mooi weer zijn daar veel mensen. Vaak zijn mensen eerst bang voor zo’n grote hond. Maar kinderen vinden het vaak leuk om naar Sem toe te komen. Dan zijn er moeders of vaders die zeggen: laten we toch even bij de hond kijken. Zo’n hond zorgt voor verbinding en dat je met elkaar in gesprek raakt. Daar gaat het om. Ik zou zeggen: neem allemaal een hond! Het moet natuurlijk wel een hele vriendelijke hond zijn.”

Wil je ook geïnterviewd worden of reageren: mail naar rozeinbeeld@gmail.com.