Bewoners willen weten: wanneer wordt de Wildeman gesloopt?
NIEUW-WEST - Het stinkt, het schimmelt, het rot en het kraakt. De logische belofte van sloop en nieuwbouw in de Wildemanbuurt, gelegen rondom de Osdorper Ban, is verstomd. En dus wonen Hakima, Zohra, Sadia, Fatima en Nabila met hun gezinnen in huizen die je niemand toewenst. De kou in hun lijf hebben ze, maar verhit zitten ze aan tafel met de Westerpost. Vorige week kwam het woongenot, beter gezegd het gemis daaraan, aan bod. Volgende week staat de strijd van een groep bewoners die het nu echt zat zijn centraal. Ook het stadsdeel en Stadgenoot geven een reactie. Deze week: de plannen, die volgens de bewoners niet verder zijn gekomen dan het papier.
Shirley Brandeis
Deel 2 over de sloop en nieuwbouw van de Wildemanbuurt
‘Ik hoop dat het niet eindeloos gaat duren’. Het was een van de meer dan tachtig reacties op het concept vernieuwingsplan voor de Wildemanbuurt in 2009, dat door de toenmalige stadsdeelraad goedgekeurd en al aan de gemeenteraad werd voorgelegd. Als het meezat, zou de buurt in 2016 weer in volle glorie zijn. Het is 2022 en de buurt ligt er vrijwel onveranderd bij. Natuurlijk zag niet iedereen de economische crisis en vooral de langdurige gevolgen daarvan aankomen. Maar bij het opkrabbelen na 2013 zou de Wildemanbuurt dan op zijn minst de hoogste prioriteit zijn. Toch?
Ons vertrouwen in Stadgenoot en de politiek is inmiddels wel nul
“De plannen zijn niet verder gekomen dan het papier,” vertelt Sadia. Samen met Hakima, Fatima, Nabila en Zohra is ze de drijvende kracht achter een actiegroep van bewoners die het goed zat is. “Ons vertrouwen in woningcorporatie Stadgenoot en de politiek is inmiddels wel nul. We zijn te vaak aan ons lot overgelaten, wonen in slechte, te krappe huizen, in een buurt waar we ons onveilig voelen. Op klachten wordt amper gereageerd. Soms komt er helemaal geen reactie.”
Bij familie in bad
Vorige week spraken ze in de krant over woongenot. Beter gezegd, over het gemis daaraan. De huizen zijn koud, beschimmeld en verrot. Af en toe gaan ze bij familie in bad, om even tot rust te komen. Onder een roestende douche lukt dat niet altijd. Jongeren zwerven op straat omdat thuis geen plek is. Wie gevoelig is voor de criminelen daar is zijn rechte levenspad niet zeker. Sommige ouders laten hun kinderen niet buitenspelen, in de buurt naar school gaan of zelfs niet thuis wonen, maar bij een tante of oma in een betere buurt. Maar ze houden hoop op de plannen die er al meer dan tien jaar liggen. Bewonersbijeenkomsten, bewonersenquêtes, plannenpresentaties, concepten, nota’s... alles zagen ze voorbijkomen. Iedereen mocht meepraten in 2009 en het leek erop dat het eindelijk zou gebeuren. Hakima wachtte toen al lang. “Toen ik hier op mijn achttiende kwam wonen, werd me geadviseerd niet te investeren in mijn huis. Er zou spoedig worden gesloopt.” Dat was vorige eeuw. Wachtend op sloop zette het stadsdeel zich na de crisis, rond 2013, in voor een zogenoemd gebiedsarrangement. Weliswaar geen sloop, maar wel iets doen. Denk aan een kickboksschool, een wijkverzorger voor het groen en zwerfafval en broedplaatsen waar de buurt elkaar kan ontmoeten en werkzoekenden richting werk worden begeleid. Iets met doekjes en bloeden, maar het is iets.
Vrolijke kleuren
Verbeteringen voor de Wildeman- en Blomwijckerbuurt, als één geheel beschouwd in de plannen, belooft Stadgenoot op de website. De plattegrond laat zien dat veel wordt aangepakt, vooral aan de overkant van de Wildemanbuurt. Alleen het huizenblok aan Grasrijk komt ter sprake in de verbeterplannen. Nergens gaat het over de rest van de Wildeman. Het woord sloop wordt niet genoemd. Wel dat Stadgenoot het woongenot en gevoel van veiligheid onder haar huurders wil vergroten en dat men de buurt klaar wil maken voor de toekomst. In de huis aan huis verspreide nieuwsbrief van najaar 2021 is in felle, vrolijke kleuren te zien dat dit jaar de renovatie van Station Wildeman, de transformatie van Notweg 32 (de voormalige Lukasschool) en de vernieuwing van de openbare ruimte aan de Nieuwe Laan en Vrijburg van start gaan.
De huizenblokken waar Fatima, Sadia, Nabila, Zohra, Hakima en buren wonen, en dat een groot deel van de wijk beslaat, staan er oningekleurd en (hoe symbolisch) grauw bij. Er gebeurt zeker wel wat in de Wildemanbuurt, maar aan het woongenot van honderden bewoners wordt voorbijgegaan alsof er nooit plannen voor sloop en verbetering waren. Alsof ze er voortreffelijk wonen. Vanuit het stadsdeel zegt men dat na de crisis van 2009 de aandacht inderdaad naar andere buurten is gegaan. Maar er is wel wát gedaan in de tussentijd: denk aan buurthuis station Wildeman, speeltuinen, een plek voor startende ondernemers, het groen achter de Notweg, gezellige kindertekeningen op het dichtgetimmerde pand aan de Notweg 32 en dit jaar wordt de openbare ruimte rondom Nieuwe Laan en Vrijburg dus vernieuwd. Maar de bewoners willen betere huizen. Ja, vindt ook het stadsdeel. “Nu is het tijd om versterkt in te zetten op de woningen in de Wildemanbuurt.”
Vrije tijd gaat grotendeels op aan de actiegroep
De actiegroep heeft nog een beetje hoop en niet veel tijd. Letterlijk. De meeste vrouwen aan tafel bij station Wildeman, waar het interview plaatsvindt, werken. Hun vrije tijd gaat momenteel grotendeels op aan de actiegroep. Huis na huis, deur na deur, bellen ze aan bij buren om hen te informeren en vragen hen te steunen in hun strijd. Al is het met alleen een handtekening.
Over die strijd volgende week meer. Dan ook een eerste reactie van stadsdeel en Stadgenoot.
