Column over de 100.000e inwoner

Algemeen
Jan Donkers
Jan Donkers Foto: aangeleverd

Ik hoor het mijn moeder nog zo, vol walging, uitspuwen: ‘D’r kan ook helemaal niks in dit achterlijke rotdorp!’ Ze is nu al meer dan twintig jaar dood, maar ach, wat zou ze opkijken van het huidige Amsterdam-Noord. Ik zeg het dikwijls, in een misschien wat al te pathetische bui: ik zou graag een jaar van mijn leven geven om nog één dag met haar door Noord te wandelen, op een terras te zitten bij de IJ-kantine, te eten bij Lazuur op het Purmerplein en dan naar een van de talloze voorstellingen gaan, in de Tolhuistuin, NDSM terrein of een van de andere hotspots. En misschien zou ze ook, als geboren Noorderling (in de Koekoekstraat), een praatje kunnen maken met de net gearriveerde 100.000e inwoner.

door Jan Donkers

Maar gelijk had ze wel, zo’n zestig jaar geleden. Er was niks in Noord, geen theater, geen middelbare school, geen ziekenhuis, geen boekhandel, geen theater (Astoria had het toen al moeilijk) geen oeververbinding behalve dan die rotpont (hoed je voor mensen die liefkozend praten over ‘het pontje…’!)

En nu: Noord 100.000 inwoners… Dat is dan razendsnel gegaan. In 1956 telde het stadsdeel nog maar iets meer dan de helft (55.000) waarvan er welgeteld 140 een ‘instelling van middelbaar onderwijs bezochten ten zuiden van het IJ’(zeg: de Stad). Een onthutsende statistiek die, volgens mij, beter dan wat ook het verschil met het heden illustreert. Die aanwas voltrekt zich niet zonder slag of stoot, zoals ik af en toe hoor van de mensen die er (in tegenstelling tot ik zelf), zijn blijven of komen wonen. De nieuwe bewoners ‘komen binnen alsof het terra incognita is, ontdekken als het ware met open mond dat er ook nog bewoners zijn’ zei Chris Keulemans (zelf ook een relatief nieuwe bewoner) enkele jaren geleden. Maar die 100.000e heet Esther en ze beantwoordt, als ik ingewijden mag geloven, niet aan alle stereotypen over nieuwe bewoners van Noord: dat ze yup zijn en rijk.

Ik kom graag en vaak in Noord, maar, vindt u het gek? Ik heb dan ook wel soms last van nostalgie. Naar dat ‘rotdorp’.

Jan Donkers

(Donkers is journalist en auteur, onder meer van het boek Zo dicht bij Amsterdam, (over Noord, zevende druk, 2013)