Noordkronieken

Number One

Column
Afbeelding
(Foto: Jitske Schols)

Domweg gelukkig aan het Mosplein. Dat bestaat. Lees door en ik leg het je uit. Eerst even iets anders. Hoe komen de onspectaculaire maar supergenoeglijke zaakjes waar je al jaren in alle rust iets kan eten en drinken de corona-maanden door? Ik doe daar totaal onwetenschappelijk onderzoek naar.

Er zijn er nog niet teveel omgevallen. Ja, café ’t Boemeltje. Dat was meteen over. Buurman en eigenaar Joop van IJskoud de Beste heeft een mooie opvolger gevonden: de vriendelijke mannen van Pont Neuf willen er een snackbar de luxe openen, om de rotonde verder op te fleuren. Het wachten is nog op de vergunning. Romke Steensma, die daarover gaat bij het stadsdeel, is een vaardige ambtenaar. Ik hoop dat hij doorpakt. Coffeebar Mok, een van mijn favorieten, draait weer lekker maar heeft het zwaar. De huur is hoog en de huisbaas heeft geen corona-genade. Terwijl Mok belangrijk is voor het Hamerkwartier. Ook als straks de hoogbouw verrijst. De huisbaas moet dimmen. Stadsdeel, ontwikkelaars en buurtbewoners moeten deze ontspannen, lekker gemixte plek koesteren. De jongens van Johnny’s Burger aan de Van Hasseltweg werken hard door in de hitte. Met z’n allen houden ze net het hoofd boven water. Goeie hamburgers en spare-ribs, afhalen en bezorgen. Of met een frisdrankje op de stoep. Probeer maar - en daarna afkoelen in het Vliegenbos. Op de hoek blijft ook ’t Houtskooltje overeind. De eigenaar is een mooie man: hij heeft van nog veel meer dingen verstand dan de exquise marinade voor zijn bandi. Maar het allergelukkigst word ik van een avondje op het terras van Eetcafe Number One, achter de haag van zonnebloemen. De kok noem ik altijd maestro, omdat hij al tien jaar zijn schotels heel smaakvol, secuur en uitgebalanceerd prepareert. Nergens over de top, nergens onder de maat. De jonge bediening zijn stuk voor stuk echte karakters. Hier geen anonieme gastvrijheid. Ik neem altijd cheesy chicken parmesan. En kijk uit over het Mosplein, dat natuurlijk enorm is opgekalefaterd, maar nog altijd die hoekig in elkaar gestoken, tikje lompe, tikje verwaaide charme heeft. Omdat het nooit echt elegant is geweest, maar het verdomt om zijn persoonlijkheid te verliezen. Het NH Hotel aan de overkant is bijna leeg, nu de Amerikaanse piloten en stewardessen nauwelijks vliegen. Number One en de andere zaken in de buurt zijn dus veel vaste klanten kwijt. Des te meer plaats is er voor ons. Noorderlingen, doe jezelf een plezier. Gun jezelf een avondje aan het mooiste lelijke plein van Amsterdam.

Chris Keulemans